[το τρίτο ραντεβού]
μετά από έναν καταιγισμό ευφυέστατων, παιχνιδιάρικων μηνυμάτων, στο πρώτο ραντεβού, περπατήσαμε στο γρασίδι, κι ανταλλάξαμε κινήσεις και θέσεις. δυο μπύρες, και τυχαία, ελαφρά αγγίγματα, πριν περπατήσουμε τη μισή αθήνα για να γυρίσουμε σπίτια μας
κι άλλα μηνύματα, με μπόλικη λαχτάρα, ώς τη δεύτερη συνάντηση. μισοαστεία μισοσοβαρά, ανοίγει τον αστρικό μου χάρτη στο σμάρτφοουν: εντυπωσιάζεται από τις 'επιρροές' - "μα εσύ, πού είσαι;" με ρωτάει
πώς να πεις το αυτονόητο, εδώ, μπροστά σου
Labels: παλιοί γνώριμοι
3 Comments:
χαχαχαχ ξέρω έναν τέτοιο. και νόμιζα πως ήταν μοναδικός.
Ανάμεσα στο αυτονόητο και στον ανόητο, if I may coin a phrase.
@ mahler76: λες; :-)
@ γβ: oh but you must, if the phrase'll be of such coinage! :-)
Post a Comment
<< Home