κοιμήθηκε
θά 'ταν δεν θά 'ταν εννιά χρονών, με χαμηλές αφέλειες και μακρύ μαλλάκι στο σβέρκο. αλλά σοβαρός στη συναυλία που τον έφερε η μητέρα του. μου θύμισε λιγάκι εμένα παιδί. παρακολουθούσε και χειροκροτούσε. στο διάλειμμα έφαγε τη σοκολάτα του. όμως στο δεύτερο μέρος δεν άντεξε: έγειρε το κεφαλάκι του στο χέρι, με τον αγκώνα στηριγμένο στο μπράτσο της πολυθρόνας, και κοιμήθηκε μόλις άρχισε η σονάτα. ήσυχα και σοβαρά πάλι. στο τέλος, με τα μάτια κλειστά σουφρωμένα, αγωνιζόταν να χειροκροτήσει, με όση ζωντάνια του είχε απομείνει έξω από τον ύπνο.
4 Comments:
sweet sweeeeet
cute[y]!
Η αλήθεια είναι πως όσο περισσότερο κοιμούνται τα παιδάκια αυτής της ηλικίας, τόσο περισσότερο τα λατρεύεις. Ειδικά αν νανουρίζονται από μια σονάτα και δεν κλωτσάνε το μπροστινό κάθισμα :-)
μια χαρά είναι τα παιδάκια, και σε συναυλίες, και σε σινεμά: ακόμα κι αν δεν το απολαμβάνουν, δεν έχουν μάθει ακόμα πώς να είναι μεγάλοι αγροίκοι.
Post a Comment
<< Home