μ.χ. 2006 - νυχτερινός περίπατος

βήματα στην ερημιά

ομολογώ ότι συγκινήθηκα στην εναρκτήρια συναυλία του φεστιβάλ αθηνών [καιρός ήταν να τιμηθεί όπως του αξίζει ο μάνος χατζιδάκις].

ο πλούτος κι η ομορφιά των μουσικών [μάλλον δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ' τον ρότα που θαύμαζε] -κι ας ήταν λίγο string-heavy η ενορχήστρωση του κυπουργού: κρίμα, γιατί η ορχήστρα είχε εξαιρετικούς σολίστες, με πραγματική εξάρχουσα την στέλλα κυπραίου, χρόνια στην κλασσική κιθάρα υπό τον ίδιο τον μ.χ.-, το 'σφίξιμο' ντροπαλού αγοριού του βασιλικού -που λύθηκε όταν έπιασε την ηλεκτρική κιθάρα του για την αγγλόφωνη 'μπαλλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων', που σε πιο αργή εκδοχή είχε ηχογραφηθεί από τους 'new york rock 'n' roll ensemble' για τα αρχικά reflections, χωρίς ποτέ να συμπεριληφθεί - αποκάλυψη πάντως το άγνωστο 'steps'-, η ελευθερία, ειδικά στην αρχή, πιο συνεσταλμένη και με 'ίσια', σεμνή φωνή. μετά, παρενέβησαν οι γλεντζέδες του κάτω διαζώματος και μας γαμήσανε στα παλαμάκια [ελλείψει του αυστηρού συνθέτη, που θα τους είχε κόψει τον μπουζουκόβηχα, ένα απαγορευτικό σήκωμα του χεριού της τραγουδίστριας θα είχε αρκέσει...]

αλλά το φεγγάρι γινότανε μισό, και νομίζω πως και το παιδί στο αμαξίδιό του, με τις άναρθρες κραυγές του -που σαν πουλιού ακουστήκαν στην αρχή-, απόλαυση έλεγε