[improbable]

...
έτσι ανατράφηκα, και μού 'μεινε βίτσιο.
...
... όταν σε σκέφτομαι... όταν σκέφτομαι το πρόσωπό σου... καθόλου λογικός δεν νοιώθω. μάλλον όχι.
μα δηλαδή καθόλου.
...
... και θυμάμαι να σκέφτομαι πως το σώμα μου τό 'κανε, όχι το μυαλό μου.
...
λες και δεν θα μπορούσε νά 'ναι κάτι σοβαρό, μόνο και μόνο γιατί είναι ξαφνικό.
...
κάθε συνάντηση είναι αδιανόητη.
κάθε ταίριασμα είναι απίθανο.
κάθε ένωση, αδύνατη.
...
... αλλά έχει τρομερή σημασία να μην προσπεράσεις, να μην προσπεράσεις έτσι απλά, να μην προσπεράσεις με τα μάτια χαμηλωμένα.
...

[neil bartlett, improbable, 2004]