η συνέχεια

ο πρεσβύτερος μουσικός αγωνιζόταν μες στο σκοτάδι της μικρής συναυλίας - να διαβάσει την αφιέρωση του συγγραφέα στο τομίδιο που είχε ανασύρει ανυπόμονα απ' την τσέπη του. το ξανάχωσε μέσα. τράβηξε απ' την πάνω τσέπη τα ματογυάλια του - το ξανάβγαλε και διάβασε επιτέλους με αόρατη ικανοποίηση: "στον μεγάλο μουσικό και εξαίρετο άνθρωπο". στο τέλος καθώς κάποιοι βούρκωναν και όλοι χειροκροτούσαν με θέρμη, απηύθυνε συγκινημένο άξιο χαιρετισμό στους τέσσερις νεότερους επί σκηνής συναδέλφους του.

αλλά θαρρώ πιο πολύ ευχαριστήθηκε την μουσική η μοναχική κυρία τρεις θέσεις πιο 'κει. με τις δυο βέρες στο δάχτυλο -την πιο χαλαρή πιο κοντά στη ρίζα- τα κομψά λευκά μαλλάκια της την μικρή μαύρη τσάντα "κοκταίηλ"