2.1

[τουτέστιν, πρώτη φορά στο 2 – χωρίς να έχω διαβάσει το πρόγραμμα: λίγα –ενίοτε σκληρά– λόγια αγάπης]

νομίζω πως από τον δράκουλα έχει να επιχειρήσει ο δημήτρης παπαϊωάννου μια τέτοια τοιχογραφία – αλλά πλέον με το ύφος τού για πάντα, και με το χιούμορ ενσωματωμένο, και όχι εμβόλιμο. ομολογώ, ωστόσο, ότι δεν περίμενα τέτοιον καταιγισμό εικόνων. μου φάνηκε πως οι βινιέττες [της σάτιρας, ή της τρυφερής αναφοράς] των ‘αντρικών προτύπων’ ‘μουτζουρώνουν’ τον ‘πυρήνα’ – που μοιάζει όντως να είναι το ‘2’. αναρωτιέμαι πόσο συνεισέφερε σ’ αυτό, το γεγονός ότι το θέαμα προέκυψε από εργαστήριο [workshop]: μ’ αυτόν τον τρόπο εργασίας, δεσμεύεται κανείς [ή έστω: μπαίνει στον πειρασμό], στο τελικό έργο, να χρησιμοποιήσει τον κάθε συμμετέχοντα με ό,τι αυτός κάνει καλύτερα. όπως και να ’χει, ένοιωσα ως διακοσμητικά –αν όχι και εμβόλιμα– πολλά ‘σόλο’ [μπραίηκντανς, αργό ζεϊμπέκικο, πολεμική τέχνη, videogame], αλλά και ολόκληρα επεισόδια [‘γραφείο’, ‘γυμναστήριο’, μπουζουξίδικο, ‘γάντια’] παρά την αξιοθαύμαστη μαεστρία τους, και την ευθύβολη ομορφιά τους. αλλ’ απ’ τον δ.π. δεν περιμένουμε πια τίποτα λιγότερο απ’ αυτό – περιμένουμε [καλώς ή κακώς – κι αυτός δεν έχει καμμιά υποχρέωση να μας ικανοποιήσει: καθένας κάνει ό,τι του αρέσει] το περισσότερο: την ισορροπία, δηλαδή, εσωτερικής θερμοκρασίας και όψεως

διόλου δεν με ενοχλούν τα γνωστά μοτίβα [ο ταξιδιώτης, η βαλίτσα, ο doppelganger/σκιά/άλλος εαυτός], ή και οι ευθείες αναφορές σε προηγούμενα έργα – αλλά γιατί πρέπει η ‘ποπ’ εκδοχή του τραγουδιού ’99 να είναι πια γυμνωμένη από ποίηση;

κρατώ δυό δυνατές σκηνές: την αδυναμία συγκράτησης μαζί, μπαλλονιού –που προσφέρει ο άλλος [εαυτός μας]– και χαρτιών [που έχουν ήδη γίνει σκουπίδια] [αυτό ήταν και το ‘κέντρο’ για μένα] – και την αδύνατη επίσκεψη στον αναχωρήσαντα φίλο

πολύ καλή η μουσική του κωνσταντίνου βήτα [στις συνεργασίες πάντα δίνει τον καλύτερο εαυτό του], μαζί με την ορχηστρική εκδοχή της ‘μισιρλούς’, και του schmaltzy θέματος από το love story – εξαιρετικός ο ηχητικός σχεδιασμός

ωστόσο, στενοχωριέμαι με την τελική μου αίσθηση: περισσότερο γλυκό, παρά φαγητό