ροζ
ξύπνα βρε ροζ
ξύπνα μωρό μου
εξακολουθεί να είναι πολύ ευχάριστη έκπληξη να μην είσαι αναγκασμένος να πεις 'ε, για ελληνική ταινία, καλή ήταν'. [και μιας και χτες προβαλλόταν προηγουμένως η μικρού μήκους τα σαλιγκάρια της λουλούς του παναγιώτη φαφούτη, η χαρά ήταν διπλή].
πέραν αυτού όμως, εδώ βλέπεις τόλμη στο πολύ προσωπικό υλικό, αποφασιστικότητα και ευθυκρισία στον αισθητικό χειρισμό - σε όλα τα επίπεδα. ένα βήμα πιο 'κει, μπορεί κάτι να φαινόταν πρόχειρο, αφελές, αδέξιο. όμως όχι εδώ: εδώ η λεπτότητα που έχει το αεράκι, ένα παιδικό χειρόγραφο, ένα παλιομοδίτικο κέντημα - η θλίψη που χαμογελάει, γιατί δεν παίρνει [όχι πια: μεγάλωσε] τον εαυτό της στα σοβαρά
ε αυτά: για τα καλά πράματα, λίγα λόγια [μην τα βαρύνουμε]. κυρίως: ένα φιλικό νεύμα
2 Comments:
Κόλλλησα πιό πολύ στα σαλιγκάρια της λουλούς. 'Ισως από ιδιοσυγκρασία. Μπορεί και το ροζ να μού φαινόταν πιό δυνατό αν τηρούσε τα χρονικά όρια του πρώτου, αν και δεν γυρίστηκε μ' αυτές τις προθέσεις. Βλέπω πως τού δίνεσαι κιμπάρικα: "τόλμη στο πολύ προσωπικό υλικό" κλπ.
αράδες προς τέρψη, ωραία μεταφορά
και δεν έχω δει τα σαλιγκάρια, ανάθεμα
Post a Comment
<< Home