[κι άλλα πουλιά]

μιά γάτα βυζαίνει ένα κουπάκι γάλα στην αυλή
έξω σπάζουν την άσφαλτο μαδιάμ
η ροδιά πρασινίζει εντατικά και νταν
σάββατο του λαζάρου

σηκώνει το μουσούδι της οσμίζεται το παν
το ατσαλένιο δράπανο κρακ σιγεί ακαριαία
ένα φύλλο ξεκολλά πέφτει κυματιστά
κιμάς ο λάζαρος μες στα λιβάνια τα κραυγαλέα

ώσπου πάλι σκύβει στο γάλα της τέρμα το ρεπό
κροτεί ο σπάστης πάνω στην γκρίζα κρούστα με ορμή
το φύλλο κατακάθησε σ' ένα καπό
κανένας δεύρο λάζαρος μονάχα η στιγμή


['μεγάφωνα του λαζάρου', το πρώτο και -γιά μένα- δυνατότερο ποίημα από το πρόσφατο βιβλίο του σάκη σερέφα, πρώτα πέθανε η κότα. ο σ. είναι από τους άντρες ποιητές που πρωτοεμφανίστηκαν το '80 που εξακολουθώ να παρακολουθώ: νομίζω ότι πάντα 'κάτι έχει']