[αγαπούλα]

υπέροχη έναρξη στις φετινές 'νύχτες πρεμιέρας' με το liebelei του max ophuls. η σκηνή της επιστροφής της δεκαεννιάχρονης κριστίνε και του ανθυπολοχαγού λόμπχαϊμερ από το καφέ στο σπίτι της -εκείνη στέκεται μιά στιγμή σε μιά βιτρίνα, ένας σκύλος περνά, η γλυκιά αμηχανία και των δυό- σαν πρόδρομος των σύγχρονών μας πριν το ξημέρωμα και πριν το ηλιοβασίλεμα

σχολιάζουμε με τον θ. το μοντέρνο παίξιμο όλων των ηθοποιών -ιδιαίτερα της συγκινητικότατης magda schneider- εκτός από της θρυλικής olga tschechowa. η ειδικευμένη, φαίνεται, σε ρόλους βαρώνης -όπως κι εδώ- ρωσίδα ντίβα, με τις τρικυμιώδεις όσο κι αμφιλεγόμενες σχέσεις με τους ναζί, γεννήθηκε -κοίτα να δεις- όλγα κωνσταντίνοβνα φον κνίππερ: ήταν τωόντι ανηψιά της πολυαγαπημένης όλγας κνίππερ του τσέχοφ [με ανηψιό του οποίου κλέφτηκε...]

σχολιάζουμε ξεχνώντας πως το 1933 στην γερμανία γεννιόταν ο μοντερνισμός

καλή μας συνέχεια