ένα τραγούδι για ευχαριστώ

είναι μια εσωτερική προσευχή. που ξαφνικά διακόπτεται από έναν περήφανο χορό [σαν αυτόν της κέητ μπλάντσεττ με τον ραίηφ φάινς στην αρχή του ελίζαμπεθ]. και ξανά η αργόσυρτη χαμηλόφωνη προσευχή νότες που διαρκούν για πάντα δεν καταλαβαίνεις πότε αλλάζουν. γύρω πρόσωπα που χαμογελούν ήρεμα ένας ηλικωμένος κύριος χαϊδεύει τρυφερά την πλάτη της κυρίας του. πάλι ο χορός πάλι προσευχή τέλος σαν ένας στεναγμός ανακούφισης.

[“ιερό άσμα ευχαριστιών ενός αναρρωνύοντος προς την θεότητα”: το τρίτο μέρος του κουαρτέττου για έγχορδα αρ. 15 σε λα ελάσσονα [η πιο θλιμμένη κλίμακα], έργο 132 του μπετόβεν – με αφορμή την πρώτη από τις έξι συναυλίες του καλού “νέου ελληνικού κουαρτέττου” με όλα τα κουαρτέττα για έγχορδα του μπετόβεν στο μουσείο μπενάκη/πειραιώς]


για αρχή, άκου τα πρώτα –θεία– 59” με το –θείο– quartetto italiano
μετά, ξανά το πρώτο λεπτό, με τους πιο πολυφωνικούς medici quartet
τέλος, από ραδιοφωνική εκπομπή, ο mike nichols μιλάει γι’ αυτό (από το 35’ 31’’), και από το 36’ 38’’ ώς το 47’ 36’’ ακούγεται ολόκληρο το τρίτο μέρος με το guarneri quartet
- ή, ολόκληρο το κουαρτέττο σε δωρεάν mp3 με άγνωστους μουσικούς [stream που αργεί αρκετά]