βόλτα #2

[a day of celebration: μάλλον είχε δίκιο –γενικότερα– εκείνη η μάγισσα]

σήμερα μετά πολλά χρόνια είδα ξανά κατάφωτα όλα τα παράθυρα στο σπίτι όπου γεννήθηκα. όλα – κι απ’ τη μια κι απ’ την άλλη πλευρά: σηκωμένα τα πατζούρια και φως

στα μαγαζιά με υπολογιστές και ηλεκτρονικά χαμογέλασα [με τα μάτια μόνο] στις πιο ωραίες φάτσες

δοκίμασα και κάτι όμορφα μποττάκια: το δέρμα ήταν τόσο μαλακό που αναδείκνυε την πλατυποδία μου σε όλο της το μεγαλείο – εκστομίζοντας τον ρουτινιάρικο θρίαμβο “φοβερό παπούτσι!” η πωλήτρια απλώς επισφράγισε την παραίτησή μου. σε μια βιτρίνα παρακάτω ένα αγόρι ρωτούσε την κοπέλλα του: “με ποια παπούτσια πάει τώρα αυτό που πήραμε;”

αλλά είχα ήδη στο σακκίδιό μου το who hurt you? των “drog_a_tek”: ο πρώτος δίσκος σύχρονης μουσικής που αγοράζω* μετά το lido/lato του coti. τον είχα ήδη ακούσει πολλές πολλές φορές (thanx τ.!) κι αποφάσισα ότι θέλω να τον έχω και ως αντικείμενο, δικόν μου. έχει ήδη γραφτεί ένα πολύ ωραίο κείμενο γι’ αυτήν την εξαιρετική μουσική [m.hulot's nothing days, saturday october 15 2005: "who hurt you?" ή στο tranzistor.gr] – το μόνο που θέλω να πω τώρα είναι το ακαριαίο κόλλημά μου με το “bluezone”: ένα “blue in green” για το σήμερα

μένει τώρα ν’ αντικαταστήσω (επιτέλους) τον ιμάντα του πικάπ μου για να πάρω και το 7ιντσο που βρήκα


* από το πανέμορφο “vinyl microstore” [διδότου 34, αθήνα] – όταν το ζήτησα (επίτηδες: ο τ. με είχε ήδη προειδοποιήσει πως δεν θα το βρω εκεί) στο (υποκατάστημα με ελληνικούς δίσκους του) “metropolis”, αφού με ρώτησαν αν πρόκειται για ελληνικό συγκρότημα (ok, κατανοητόν εν μέρει) μου είπαν φυσικά πως δεν το είχαν – τους πέταξα ένα “να το φέρετε γιατί σύντομα θα γίνεται χαμός!” και έφυγα