[κήπος με χώμα]

εύγε κι ευχαριστώ σε αυτούς που διαμόρφωσαν τον κηπάκο με αληθινό χώμα και όμορφα ευρύχωρα παγκάκια από γυμνό ξύλο ανάμεσα στα κτήρια του πανεπιστημίου και το πολιτιστικό κέντρο του δήμου αθηναίων, μεταξύ ακαδημίας και σόλωνος

ίσως βοηθούσε τις προάλλες και το φως του απογεύματος, το γλυκό αεράκι, το αμέριμνο ζευγαράκι πιό κάτω

david pearson strikes again

ο david pearson, που σχεδίασε -μεταξύ των πολλών άλλων- τα απίστευτα εθύβολα και κομψά εξώφυλλα της σειράς των penguin, 'great ideas', μοιάζει να ξεπέρασε εαυτόν με την νέα σειρά, 'great loves'

υποκλινόμαστε

ο κύριος δημήτρης

νά 'ναι καλά, ο αγριάνθρωπος γιγάντιος σωματαράς που δίδασκε κολύμπι στα πιτσιρίκια στον ναυτικό όμιλο βουλιαγμένης εκεί γύρω στα 1972-73 τα καλοκαίρια... τον μισούσαμε όλοι, με τις αγριοφωνάρες του [κι έχω και μιά εικόνα που δυσκολεύομαι να πιστέψω πως είναι αληθινή: να πετάει σανίδες στα κεφάλια των μη συμμορφούμενων - και οι σανίδες τότε ξύλινες - δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα υπάρχει κάπου] και τα εξαντλητικά εικοσπεντάρια 'μόνο πόδια', τις αναπνοές, κι ο ήλιος να καίει από πάνω, και οι μανάδες μας ν' αργούν να μας σώσουν. αλλά κολύμπι μάθαμαν

[μαύρο στο μαύρο]

no more 'i google''s

[και χαίρε νέε;...]

είδα -στην ολοσέλιδη διαφήμιση σε χαρτί εφημερίδας- τον σβέρκο του εφήβου των αντικυθήρων και 'κόπηκα'. λες πρόσωπο και μιλούσε, με τους γλυκούς βοστρύχους, τα χτυπήματα στον αυχένα. και σαν να συνομιλούσε μ' εκείνη τη φωτογραφία του στάβερη -από ένα παλιό (symbol), επίσης σε 'βρώμικο' χαρτί- απ' το metropolitan, μαρμάρινο πρόσωπο αυτό, αλλά θλιμμένο, που του φέρθηκα σαν σε ακριβό έργο. κι από κάτω εκείνος ο τίτλος που άρπαξε την μετεφηβική μας αισιοδοξία γιά κάμποσο, στο βιβλίο* που συγκέντρωνε λόγια και πρόσωπα ακριβά [πώς να ξεχάσεις την συνέντευξη του μάνου χατζιδάκι στην 'νέα οικολογία' μες στο εφηβικό δωμάτιο]. τώρα τα ξαναστέλνει στον καινούργιο κόσμο - καλοτάξιδα

*στάθης τσαγκαρουσιάνος, αντίο παλιέ κόσμε - συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους