[μες στο δωμάτιο ο ουρανός]
σαν είσαι εδώ μαζί μου ετούτη η κάμαρα δεν έχει τοίχους πιά μα δέντρα δέντρα ατελείωτα σαν είσαι εδώ στο πλάι μου ετούτη η μωβ σοφίτα πάει δεν υπάρχει πιά βλέπω τον ουρανό πάνω από μας που μένουμε εδώ παραδομένοι λες δεν υπάρχει τίποτα τίποτα πιά στον κόσμο παίζει μιά φυσαρμόνικα μού μοιάζει όργανο εκκλησίας που δονείται γιά σένα και γιά μένα ψηλά στο άπειρο τ' ουρανού γιά σένα γιά μένα στον ουρανό
'il cielo in una stanza', τραγούδι του gino paoli, που -μάλλον γλυκανάλατος τραγουδιστής ο ίδιος- ευτύχησε να τραγουδηθούν τα τραγούδια του από σπουδαίες φωνές, σαν της ornella vanoni ή της mina. πρωτοακουσμένο μες σε [μετ]εφηβικό νταλκά από χιλιοαντιγραμμένη κακογραμμένη κασσέττα κάποιο πάσχα στην τοσκάνη -ανάκατο μ' άλλα παλιά τραγούδια της mina και της vanoni- δεν μ' έχει εγκαταλείψει ποτέ. το ξαναβρήκα στο 'βλέμμα', από την ταινία του 1960, appuntamento a ischia. παρόλη την κιτς αθωότητα και τον υπέροχα αναιδή θρίαμβο της νεαρής φωνής, νομίζω το προτιμώ οκτώ χρόνια αργότερα, κι ας έχουν κατέβει οι νότες: και η φωνή και η ερμηνεία έχουν πιά μεστώσει
2 Comments:
έκτακτα: και ο αναιδής θρίαμβος και το μέστωμα...
[ευχαριστώ: γιά την υπενθύμιση, και το σχόλιο]
Post a Comment
<< Home