[λένε πως η γεύση της αγάπης]

άλλες δυό φορές θυμάμαι να έχω παρατήσει ό,τι άλλο κάνω και νά 'χω καθηλωθεί ακούγοντας κάτι κατά τύχη [ok, εδώ υπάρχει και συγκλονιστικό θέαμα]: με τον ralph richardson ως peer gynt από παλιά ηχογράφηση του αγγλικού ραδιοφώνου, και με την κάλας να διδάσκει το 'cortiggiani, di razza dannata...' στην julliard, πάλι από ραδιοφωνική μετάδοση [όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα ηχογραφημένα μαθήματα το 1986 ή '87]

σ' αυτήν την σαλώμη του ρ. στράουσς [διευθύνει ο καρλ μπαιμ, σκηνοθετεί ο γκαίτς φρήντριχ] με την τερέζα στράτας το 1974 -αψεγάδιαστη μουσικά και σκηνικά- βρέθηκα ξεκινώντας από ένα ποστ του m. plume για τον κουρτ βάιλ

έχω μεγάλη αδυναμία σ' αυτήν την κόρη γιδοβοσκού απ' την κρήτη, επί έτη σύντροφο του σπουδαίου βρετανού ποιητή -και βαθύτατου φιλέλληνα- τόνυ χάρρισον, στην οποία η λόττε λένυα λίγο πριν πεθάνει παρέδωσε το στέμμα της ερμηνεύτριας του κουρτ βάιλ [πότε θα ξανακυκλοφορήσουν επιτέλους εκείνοι οι δύο δίσκοι;] αλλά μ' αυτά τα αποσπάσματα, απλώς σάστισα

αν βαριέστε να δείτε και τον χορό των επτά πέπλων [μέρη 1 + 2] και την τελική σκηνή [μέρη 1 + 2 + 3], δείτε μόνο την δεύτερη