[ανακολουθίες]
το ότι κάποιοι οδηγοί αυτοκινήτων δυσχεραίνουν την κίνηση των ποδηλατιστών με θυμώνει. το ότι κάποιοι ποδηλατιστές καβαλάνε το πεζοδρόμιο πράττοντας τα αντίστοιχα γιά τους πεζούς, με απογοητεύει
το ότι κάποιοι φέρονται με σκληρότητα στα ζώα με θυμώνει. το ότι κάποιοι, προσφέροντας τροφή σε ζώα σε δημόσιους χώρους, τους λερώνουν, παρατώντας κεσεδάκια και κονσέρβες, με απογοητεύει
το ότι κάποιοι φέρονται με σκληρότητα στα ζώα με θυμώνει. το ότι κάποιοι, προσφέροντας τροφή σε ζώα σε δημόσιους χώρους, τους λερώνουν, παρατώντας κεσεδάκια και κονσέρβες, με απογοητεύει
Labels: city
4 Comments:
[ με θυμώνει - με απογοητεύει ]
η ανακολουθία μιας ασύδοτης ακολουθίας.
ασυδοσία κι αυτή με τη σειρά της.
χαίρομαι που σας ξαναδιαβάζω.
καλησπέρα.
Σε αυτή τη χώρα έχω συνηθίσει πλέον να αντιμετωπίζω τέτοια προβλήματα με απάθεια.
Θα μου πεις: και γιατί δεν αντιδράς, γιατί δεν κάνεις κάτι;
Απλά και μόνο επειδή κανείς δεν θα με ακούσει.
[δεν είναι της παρούσης, αλλ' αν καθένας απλώς ψιθύριζε, σαματάς θα γινόταν
μένει να βρεθεί ο κατάλληλος -ο πιό αποδοτικός- τρόπος αντίδρασης]
Για καποιο λογο η ζωη συχνα ειναι σκετς των Monty Python (The Meaning of Life, αλλωστε). Ολα μας οδηγουν να συμπαθησουμε την καθαριστρια στο εστιατοριο (θυμιζω πως, μεταξυ αλλων, πελατης ξερναει στην πλατη της την ωρα που αυτη, σκυμενη, καθαριζει τον προηγουμενο εμετο του), εως οτου αυτη γυριζει και μας λεει "Τουλαχιστον δε δουλευω για Εβραιους!"
Παντως, dear sensual, το δευτερο παραδειγμα δε νομιζω πως περιγραφει ανακολουθια. Οι φιλοζωοι, που ασφαλως μια εκδοχη τους ειναι αυτοι που ταιζουν τα αδεσποτα, δεν ειναι υποχρεωτικα φιλοι της καθαριοτητας, δημοσιων η (αλιμονο...) ιδιωτικων χωρων.
Post a Comment
<< Home