- 'societas raffaello sanzio' / romeo castellucci:
purgatorio - ήδη η πρώτη σκηνή
ήταν καθαρτήριο: ανάμεσα στον παράδεισο μιάς άφαντης παιδικής ηλικίας, και την κόλαση της παντελούς απουσίας επικοινωνίας, παρά την επίφαση των συναισθημάτων. και οι αναβαθμοί του καθαρτηρίου κλιμακώνονταν στις επόμενες 'ρεαλιστικές' σκηνές. οπότε και θα μπορούσαν να λείπουν -αφήνοντάς μας στην κορύφωση: το θύμα να παρηγορεί τον θύτη- οι δύο τελευταίες 'εικαστικές' / 'συμβολικές' σκηνές.
- drog_a_tek:
civil war - νομίζω πως η δύναμη των -εξαιρετικών- ήχων υπερέβαινε κατά πολύ αυτήν των εικόνων [μετά την ανησυχαστική αρχή]. που θα μπορούσαν να λείπουν και εντελώς, ή να παραμείνουν αφαιρετικές, υπαινικτικές, υποβλητικές [τσακίζει κόκκαλα η αισθητικά αποτελεσματική, δραστική προβολή μηνυμάτων, πολιτικών ή άλλων]. [δύο, τέλος, ερωτηματικά δεοντολογίας: γιά την αποκλειστική χρήση των -αμετάφραστων- αγγλικών σε ελληνική παραγωγή, και γιά την παραβίαση -από πλευράς των ερμηνευτών- της συνθήκης λειτουργίας του χώρου -ως προς την απαγόρευση του καπνίσματος- ενόσω εξακολουθούν να υπόκεινται σ' αυτήν οι θεατές]
Labels: η αγάπη φέρνει γκρίνια