[φάσγανο]

το μάτι κι αν θαμπώνεται,
μα κι η ψυχή δειλιάζει,
γυρτός ο ήλιος, φάσγανο,
πύρινον αίμα στάζει

και ξεψυχούνε γίγαντες
λαχταρισμένοι ομπρός του,
τα σύννεφα, που τά 'δεσε
με τ' οργισμένο φως του


ολίγος σολωμίζων μαλακάσης. δεν ξέρω γιατί με τάραξε κάπως το τραγουδάκι αυτό. ίσως να φταίει η ομηρική μάχαιρα: το φάσγανον. και το καλβικά οργισμένο φως του ήλιου

['τραγούδια της λίμνης'/6, μ.μαλακάσης, τα μεσολογγίτικα [επιμ. γ.π.σαββίδης], εκδ. 'ερμής']