[αυτό δεν το θυμάμαι]

έβλεπα το ποδαράκι της κάτω από το πιάνο να χτυπά ελαφρά, ρυθμικά, ενώ τραγουδούσε η έλλη πασπαλά [που επιβεβαίωσε περίτρανα ότι είναι η ιδανική ερμηνεύτρια της πλάτωνος - και τι χαρά να την βλέπεις σε τέτοια φόρμα και κέφια!] συνοδευόμενη από την μάρθα φριντζήλα [εξαιρετική επιλογή γιά τα 'μιλητά' τραγούδια]

όταν ο κωνσταντίνος βήτα ξεκίνησε τον 'μάρκο', έστρεψε γιά πρώτη φορά το κεφάλι, προς αυτόν. έκανε πάρτυ την 'πρωτομαγιά' ['όχι πάλι!' γέλασε ενώ το κοινό καταχειροκροτούσε και μετά το bis που του χάρισε] - αν και αυτό το 'είμαι ευτυχισμένη' δεν με είχε πείσει ποτέ στον δίσκο: μάλλον η άλλη όψη του 'βέβαια εσύ λείπεις' μου φαινόταν. και τι μεγάλη ικανοποίηση ν' ακούς και να βλέπεις -ανατριχιάζοντας χωρίς σταματημό- τον παλαμίδα, σαν νά 'ταν χτες το σαμποτάζ [πού κρύβεται;]. αν στην αρχή, η ε.π. και η μ.φ. ήταν κάπως μουδιασμένες [μέχρι να γίνουν ξεσαλωμένα chorus girls!], το άνω διάζωμα ήταν εξαρχής ξέφρενο - κι ήταν σαν η ίδια η λ.π. να έδωσε το σύνθημα γιά τη γιορτή, στολισμένη από το διακριτικό αλλά μαγικό χέρι του άγγελου μέντη

το περιμέναμε ότι θά 'ταν ωραία στο ηρώδειο - αλλά όχι κι έτσι!