[sutra]

στην αρχή εκείνος τους καλεί - ή νομίζει
εντέλει αυτοί θα τον διδάξουν

το παιδί - ο χρόνος
παίζει μαζί του
οι τάφοι αναποδογυρίζουν
πετάγονται ζωές και ζώα
μιλάνε με τα χέρια όλοι μαζί
ο λωτός ανθίζει γύρω απ' το παιδί

ίσως το πιό δυνατό πράγμα που είδα φέτος στο φεστιβάλ [μαζί με το τολμηρό και ακριβές ο ουρανός κατακόκκινος των αναγνωστάκη-χατζόπουλου-πιττακή, την εκπληκτική anna laguna, το όνειρο του a midsummer night's dream του britten με την opera de lyon, την ευφρόσυνη γιορτή που έστησε ο κραουνάκης]: sutra του χορογράφου και χορευτή sidi larbi cherkaoui, του γλύπτη anthony gormley, του μουσικού szymon brzoska, με ερμηνευτές κινέζους μοναχούς σαολίν. γιά το -καθόλου προφανές ή αναμενόμενο- δέσιμο όψης, κίνησης και μουσικής, και την συγκίνηση [μέχρι λυγμών] που ξεπηδούσε άγνωστο από πού

[αυτό δεν το θυμάμαι]

έβλεπα το ποδαράκι της κάτω από το πιάνο να χτυπά ελαφρά, ρυθμικά, ενώ τραγουδούσε η έλλη πασπαλά [που επιβεβαίωσε περίτρανα ότι είναι η ιδανική ερμηνεύτρια της πλάτωνος - και τι χαρά να την βλέπεις σε τέτοια φόρμα και κέφια!] συνοδευόμενη από την μάρθα φριντζήλα [εξαιρετική επιλογή γιά τα 'μιλητά' τραγούδια]

όταν ο κωνσταντίνος βήτα ξεκίνησε τον 'μάρκο', έστρεψε γιά πρώτη φορά το κεφάλι, προς αυτόν. έκανε πάρτυ την 'πρωτομαγιά' ['όχι πάλι!' γέλασε ενώ το κοινό καταχειροκροτούσε και μετά το bis που του χάρισε] - αν και αυτό το 'είμαι ευτυχισμένη' δεν με είχε πείσει ποτέ στον δίσκο: μάλλον η άλλη όψη του 'βέβαια εσύ λείπεις' μου φαινόταν. και τι μεγάλη ικανοποίηση ν' ακούς και να βλέπεις -ανατριχιάζοντας χωρίς σταματημό- τον παλαμίδα, σαν νά 'ταν χτες το σαμποτάζ [πού κρύβεται;]. αν στην αρχή, η ε.π. και η μ.φ. ήταν κάπως μουδιασμένες [μέχρι να γίνουν ξεσαλωμένα chorus girls!], το άνω διάζωμα ήταν εξαρχής ξέφρενο - κι ήταν σαν η ίδια η λ.π. να έδωσε το σύνθημα γιά τη γιορτή, στολισμένη από το διακριτικό αλλά μαγικό χέρι του άγγελου μέντη

το περιμέναμε ότι θά 'ταν ωραία στο ηρώδειο - αλλά όχι κι έτσι!

[μιά λευκή αντιλόπη* στην πειραιώς]

δεν ξέρω πόσοι από το κοινό της χθεσινής συναυλίας των -πάντα εξαιρετικών- 'εν χορδαίς' στο αίθριο του νέου μουσείου μπενάκη αντιληφθήκαμε την σπάνια τύχη που είχαμε να ακούσουμε την λιβανέζα τραγουδίστρια rima* khcheich: μορφή εξαιρετικής ευγένειας και μιά φωνή σαν το νεράκι - όπου περιέχονται και μονοιάζουν όλες οι γεύσεις μαζί

συγκρατημένο χειροκρότημα - αλλά μήπως μπρος σε μιά τέτοια παρουσία κι ένα τέτοιο άκουσμα, δεν θά 'ταν βέβηλο να ξεσπάσεις σε κραυγές; τρύπωσε αλλού ο ενθουσιασμός

όπως τρυπώσανε κάποια στιγμή, όρθιοι στην είσοδο του αιθρίου, κάποιοι άραβες μετανάστες απ' τα πέριξ

δυστυχώς, τίποτα στο youtube, στο site της [όπου και απόσπασμα από τραγούδι-έκπληξη!], ή στο myspace δεν αποδίδει την εμπειρία - αλλά νομίζω πως αυτό είναι ό,τι καλύτερο βρήκα. ωστόσο, υπάρχει και ένα ελληνικό cd -της σειράς 'μεγάλοι συνθέτες της μεσογείου', παραγωγή του οργανισμού 'εν χορδαίς'- όπου η ρίμα τραγουδάει, μαζί με άλλους, τραγούδια του σπουδαίου αιγύπτιου συνθέτη sayyed darwish, με τους beirut oriental ensemble