ασυνόδευτα

στο αεροπλάνο κάθεται δίπλα μου, 11 χρονών, κι απ' την άλλη μεριά του διαδρόμου η 14χρονη αδελφή του. εκείνη καταγράφει μεθοδικά τους στίχους απ' τα τραγούδια που ακούει στο άιποντ της. αυτός πρώτα διαβάζει τις οδηγίες ενός βίντεογκαιημ, τρώει μόνο τα ψωμάκια απ΄τον δίσκο του και κάτι τρίμματα τυριού απ' τη σαλάτα - παίζει ένα παιχνίδι στο πλαιυσταίησιον του, μετά βγάζει κι αυτός ένα μεγάλο τετράδιο σπιράλ απ' το σακκίδιο του. με χοντρό μαύρο μαρκαδόρο στο κόκκινο εξώφυλλο είναι γραμμένο "ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ: 1. ο θρύλος του λούκιου δέκιου γάιου, 2. ο πόλεμος για την ελευθερία". όλα τα κεφάλαια καλλιγραφημένα με πέννα - τώρα έχει μόνο ένα στυλό, αλλά συνεχίζει ακάθεκτος: τελειώνει το "κεφάλαιο 3 - δεύτερη και τελευταία μάχη" και αρχίζει το "κεφάλαιο 4: περικύκλωση".

ο λούκιος πήρε ένα βέλος απ' τη φαρέτρα του και το έβαλε στο τόξο του. ο αννίβας δέχθηκε το βέλος στο πόδι. ο αννίβας το τράβηξε με δύναμη.

στο λεωφορείο απ' το αεροδρόμιο δυό ασυνόδευτοι ενήλικες [sic] αποφαίνονται:

- καλά, οι αφίξεις είναι δίπλα απ' τις αναχωρήσεις; δεν είναι σε άλλο επίπεδο;
- άσ' τα ρε, ψεύτικα πράματα. αφού κι αυτοί που φτιάξαν το μετρό λένε στα παιδιά τους να μην το παίρνουν

άλλο έργο

στην παράσταση των σεξουαλικών νευρώσεων των γονιών μας*, αίφνης και ο πατέρας ενός απ' την παρέα. λίγο πριν σβύσουν τα φώτα, μας πλησιάζει και, απευθυνόμενος στον γιό του κυρίως:

- εγώ θα δω άλλο έργο: για τους δικούς μου γονείς

*συνταρακτική ώρες ώρες η καρβούνη, ελαφρώς διδακτικό το έργο - αλλά εγείρει ενδιαφέροντα ερωτήματα

[vizi vezzosi]

'βίτσιο' δεν είναι να έχεις 'βίτσια', αλλά να θεωρείς ότι τα 'βίτσια' σου -ή, ακόμα χειρότερα, αυτά των άλλων- είναι 'βίτσια'

[φωτογραφία που πήρε φως]

αν το να κλείνεις [ψυχικούς] λογαριασμούς είναι μια [τ]ροπή σου, τουλάχιστον ας είναι ως επανεπένδυση του κεφαλαίου, που δεν απέδωσε τόκους, σε μια νέα θέση

[ό,τι έχεις φέρ' το]

ο παλιατζή... σώματα ηλιακά καλοροφέρια... όλα τα παίρνω όλα τα καθαρίζω... ο παλιατζή... πλυντήρια κουζίνες σώματα καλοροφέρια... ντε παλιατζή ο... ό,τι έχεις φέρ' το όλα τα παίρνω

[φεστιβαλβέλyetagainohwhatjoy]

έναρξη του 11ου [μόνο;!...] φεστιβάλ της 'βαβέλ' χτες. χαρμάνης από πρόπερσι. ωραίο να ξαναβρίσκεις τον φίλτατο παπαμιχαλόπουλο με τον μαύρο σαχτούρη του, τον ιλιγγιώδη χρήστο δημητρίου, τον λυρικό τάσο παπαΐωάννου, τις λιτές λίλα και μάρω καλογερή, - και, στους πάγκους των φανζίν, τον εκπληκτικό βασίλη λώλο [του οποίου και όλες οι εικόνες στο παρόν], να πουλάει αυτοπροσώπως -μεταξύ των άλλων- τα υπέροχα hats του! και να 'ανακαλύπτεις' τον smart, και τους γαβριήλ παγώνη και σταύρο ντίλιο.



απίστευτου ταλέντου, εξοικείωσης και οικειοποίησης, οι αφφίσσες του τσακ σπέρρυ, που τρυγάει απ' όλες τις εποχές και τις σχολές, χωρίς να πιτσιλίζεται ούτε μια φορά απ' το κιτς. μακάρι η επιλογή των έργων και το στήσιμο των τσέχων υπερρεαλιστών να ήταν καλύτερες - τα κολλάζ του γιαν σβανκμάγερ και οι φωτογραφίες του μπρούνο σολάρζικ ξεχωρίζουν με λυπηρή ευκολία. κρίμα και για τη μουσική... [για επανεπίσκεψη, πάντως]

ένας οκτάλογος επίδοξου διοργανωτή κινηματογραφικού φεστιβάλ*

1. φροντίζουμε να γνωρίζουμε το σχήμα [φορμά / φόρματ] κάθε ταινίας, και να διαθέτουμε τα κατάλληλα μηχανήματα προβολής

2. ενημερώνουμε εγκαίρως το κοινό μας –εντύπως και ηλεκτρονικώς– για την έναρξη πώλησης των δελτίων έκπτωσης / πολλαπλών προβολών

3. ό,τι είδους συμφωνία με τους χορηγούς κι αν συνάψουμε, δεν παραχωρούμε ποτέ προσκλήσεις – το μόνο βέβαιο είναι ότι θα μένουν κενές θέσεις μέσα, και δυσαρεστημένοι πιστοί θεατές έξω. είναι πολύ τιμιότερο –και εκτιμάται πάντα από το κοινό μας– να δηλώσουμε ευθαρσώς, π.χ. «φέτος ακριβύναμε τα εισιτήρια γιατί δεν μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε χορηγίες με ικανοποιητικούς όρους»

4. αφού κάνουμε κομπόδεμα μετά από κάποια χρόνια, αρχίζουμε και επενδύουμε σε δικά μας συμπληρωματικά μηχανήματα προβολής, ώστε να μην εξαρτώμεθα αποκλειστικά από τους εμπόρους της πιάτσας

5. φροντίζουμε να έχουμε πάντα κάποιον της διοργάνωσης μέσα στην αίθουσα της προβολής, ώστε να ελέγχει –και να φροντίζει να διορθώνονται– εγκαίρως οι ανεπάρκειες στην ποιότητα της εικόνας, στην αλληλουχία, στον υποτιτλισμό, κ.ο.κ.

6. δεν πατρονάρουμε τους θεατές μας από μικροφώνου, πριν από ή/και μετά την προβολή

7. αν θέλουμε όντως να διαμορφώνουμε κινηματογραφόφιλους [σινεφίλ], τυπώνουμε και κανά χιουμοριστικό φυλλαδιάκι για την καλή συμπεριφορά εντός της αιθούσης [π.χ.: κατά την διάρκεια της προβολής, δεν: κριτσανίζουμε / μπεγλερίζουμε / κουτσομπολεύουμε / μιλάμε στο κινητό / ακουμπάμε τα πόδια μας στο μπροστινό κάθισμα, κ.ο.κ.]. εννοείται ότι ανάλογες οδηγίες δίνουμε στις εκάστοτε επιτροπές – αν μη τι άλλο, για να δίνουν το καλό παράδειγμα

8. για να ελέγξουμε τι πιστεύει το κοινό [χάρη στο οποίο υπάρχουμε], διενεργούμε πού και πού μια έρευνα με ερωτηματολόγιο – για να ξέρουμε αν το χρήμα που ρίχνουμε στις επισκέψεις συντελεστών και στα πάρτυ, π.χ., πιάνει τόπο, ή, σύμφωνα με τους περισσότερους, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κάπως αλλιώς


* που θέλει να ελπίζει πως θα έχει θεατές και στην 13η –λέμε τώρα- διοργάνωση

επώδινες απελευθερώσεις

τι είναι αυτό που κάνει μια ταινία να καθηλώνει στα καθίσματά τους τέσσερεις θεατές μέχρι το τέλος των τίτλων; κι ύστερα να τους κρατά έξω στην υγρασία -καθέναν στριμωγμένο από την ίδια ταινία σ' άλλη γωνία: εκεί που πονάει περισσότερο- να διαφωνούν θαυμάζοντας και δυσφορώντας; είναι η ηρωίδα αλαζών, ή παλεύει με νύχια και με δόντια να ενηλικιωθεί [να επιβιώσει ψυχικά]; ποιός είναι τελικά ο [πιό] τρελλός της ιστορίας;

μια ταινία όπου δεν υπάρχει κανένας χαρακτήρας αμιγώς 'θετικός' - όχι απλώς με την έννοια πως όλοι έχουμε και τ' αδύναμα σημεία μας, αλλά με χαρακτηριστικά που επιπόλαια -δηλαδή αμυντικά- θ' αποδίδαμε μόνον σ' ένα 'τέρας'. ένα τολμηρό μείγμα φάρσας και τραγωδίας [rewards repeated viewing - που θα λέγανε κι οι άγγλοι], με σχήμα μύθου -ήδη απ' τον τίτλο της: ρηγάδες και ντάμα- και όψη ρεαλιστική, με πλήθος συμβολικών ονομάτων [ισμαήλ και άβελ, άριελ, πρόσπερος και κάλιμπαν], σκηνές που εύκολα διερωτάσαι αν είναι 'πραγματικές' ή 'όνειρα'. ένας ευφρόσυνος εφιάλτης για το τυραννικό και γόνιμο χάος των οικογενειακών σχέσεων [κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την παιδική του ηλικία - κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει τα λάθη πλάθοντας την παιδική ηλικία ενός άλλου: όλοι είμαστε 'έγκλειστοι κατόπιν αιτήσεως τρίτου' - και κάθε απελευθέρωση είναι επώδινη]. μ' έναν αριστοτεχνικό 'επίλογο', ανάμεσα σ' έναν μη[;]-πατέρα κι ένα παιδί, όπου η κάμερα κι η ηθοποιία εξαφανίζουν κάθε βάσιμη υποψία διδακτισμού.



'πάντα όλοι έχουμε δίκιο, αλλά έχουμε πάντα και λίγο άδικο. κι είναι απαραίτητο να έχουμε και λίγο άδικο, γιατί μόνο τότε η ζωή γίνεται απρόβλεπτη, παράξενη'.

χτες έγραψα στον άνεμο

χτες έγραψα στον άνεμο
τα πράγματα που χάσαμε
αυτά που δε σου λέω ποτέ
αυτά που ποτέ δεν ξεχνώ.
σκεφτόμουν τις δυό μοναξιές
τη δικιά σου και τη δικιά μου
που από κοντά παλεύαν
και μακρυά πεθάναν

κι είν' εύκολο να δεις πώς γίναν όλα:
από δυό βλέμματα, μιά αγάπη
από δυό αγάπες, μία περηφάνεια
από δυό περηφάνειες, ένα αντίο.
και μετά, μετά τυφλωμένοι
- μας γιάτρεψε ο χρόνος
σαν ήταν πιά αργά.
είν' εύκολο να δεις πώς γίναν όλα
αχ και να μην μπορείς
πίσω να γυρίσεις


['ayer escribí en el viento' με την rosanna falasca - μουσική: luiz stazo / στίχοι: federico silva]

[1808/2006]

η γλώσσα της ολοκλήρωσης είναι αταίριαστη για ό,τι συμβαίνει μεταξύ των ανθρώπων [...]. είναι αδύνατον [...] να ξέρεις πότε ή αν μια σχέση έχει τελειώσει. ή τι είναι να τελειώνει μια σχέση, αντί ν' αλλάζει [...]. δεν πρόκειται για κάτι που τελειώνει αλλά για κάτι που σταματά

[adam phillips, side effects: "talking nonsense and knowing when to stop" - 2006]


να τελειώνεις! τι λέξη. δεν τελειώνουμε τίποτα όταν σταματάμε, όταν λέμε ότι φτάσαμε στο τέλος

[joseph joubert - 1808]

pinkkong reloaded

[κι άλλα εδώ]

[pink narcissus]

[πανδαισία χιούμορ και ερωτισμού. ίσως το camp να είναι μια από τις υγιέστερες -γιατί ειρωνική- μορφές αποδοχής της απαράδεκτης -για μας τους ίδιους, εννοείται- επιθυμίας μας;]

[τρελλός ή φιλόσοφος;]

μονολογεί έξω απ' το σταθμό:
είμαστε ένα μοριακό λάθος... ο θεός έκανε ένα πείραμα - και απέτυχε...

[προτεραιότητες]

λέει: 'προτεραιότητα στη ζωή μου έχει ο έρωτας'. σκέφτομαι: η υγεία σου, ναι [να προσέχεις, να ασκείσαι], το σπίτι σου [να το καθαρίζεις, να το επισκευάζεις], η δουλειά [πιο πολύ χρόνο, πιο πολύ τρέξιμο] - αλλά ο έρωτας [ως σκοπός, όχι ως συγκεκριμένο ερωτικό αντικείμενο];

τον κυνηγάς, διαφεύγει - προσέχεις, αδιαφορεί - τρέχεις, σε μπουρδουκλώνει. όσο για επισκευές...

ίσως μόνο κάτι σαν άσκηση: το παιχνίδι