[δώστε πίσω στον ποιητή τις διπλοτυπίες και τα νι του]

σέβομαι τον γιάννη η. χάρη. έτσι, ξεφυλλίζοντας -στο εξοχικό των πασχαλινών διακοπών- τις σημειώσεις του στην συνολική έκδοση του ελύτη που έχει επιμεληθεί, σάστισα διαβάζοντας αφενός πως απαλείφθηκαν οι [ορθογραφικές] διπλοτυπίες, και αφετέρου πως "εξορθολογίστηκε" σύμφωνα με την "σχολική γραμματική" [!] η χρήση του τελικού 'ν' στα 'τον' και 'την'. και καλά οι διπλοτυπίες, ας πούμε πως παν στα κομμάτια [μιλάμε πάντως γιά το τέρας σχολαστικότητος και λατρευτικής προσήλωσης στην γλώσσα που λεγόταν ελύτης], παρόλο τον κίνδυνο η μανία της απαλοιφής τους να υποβιβάζει εντέλει την λειτουργία της φιλολογίας. αλλά το -και ευφωνικό- νι; ποιός μας δίνει το δικαίωμα να 'διορθώνουμε' [και μάλιστα σύμφωνα με την 'σχολική' γραμματική] την χρήση του, και δη στον ποιητικό λόγο, όπου και ο παραμικρός φθόγγος έχει [ή οφείλει να έχει] την βαρύτητά του; άλλη, π.χ., η 'λογιότητα' του "στην θάλασσα" [όπου το 'ν' θεωρείται 'άχρηστο'], με την μικρή οξυκόρυφη παύση πριν την άπλα του κύριου ονόματος, κι άλλη η οικειότητα του "στη θάλασσα", που γοργά κατρακυλάει προς το νερό. ο ποιητής [ο/η κάθε γράφων/ουσα] έχει δικαίωμα να θελήσει άλλοτε την μιά μορφή, και άλλοτε την άλλη - κι εμείς απλώς να διαβάζουμε

[ελλόγιμος ποδηλάτης]

ποδηλατεί: ξυρισμένο κεφάλι, μαύρο μπλουζάκι, τζην. και μιά τσίλικη χάρτινη σακκούλα του μ.ι.ε.τ. κρεμασμένη στο τιμόνι

[στο βυθό]

είναι κρίμα να επιχειρείται θέατρο με ένα ανοικονόμητο κείμενο επιβεβλημένο σε μιά ομάδα ηθοποιών μάλαμα, ελάχιστοι εκ των οποίων και μετά βίας διασώζονται. να επιχειρείται 'εκσυγχρονισμός' στηριγμένος στην συχνή επανάληψη των λέξεων 'μαλάκες' και 'γαμιέστε', στην εμφάνιση -αραιά και πού- της 'καλλιτεχνικά' παραμορφωμένης εικόνας του πούτιν [το έργο του γκόρκι εκτυλίσσεται στην προεπαναστατική ρωσία] σε τηλεοπτική οθόνη, ουσιαστικά 'εκτός' σκηνικού, στην -δις- εικονογράφηση της έκφρασης 'σας δείχνω τον κώλο μου' με την επίδειξη του εν λόγω κώλου -εν μέσω μιάς παράστασης που κατά τα λοιπά αποποιείται εμφατικά τον ρεαλιστικό κώδικα υποκριτικής-, σ' ένα μουσικό χαλί -τέχνασμα αμηχανίας γιά πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες- με ολίγη από μπαχ, στάλες και γυαλικά του ταρκόφσκι, και τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι παρωδία ροκ του ΄80. οι ηθοποιοί -ποιός λίγο ποιός πολύ- να ποδοβολούν πάνω κάτω [στο β' μέρος, ευτυχώς, ως επί το πλείστον κάθονταν σε καρέκλες], κι οι θεατές να φλομώνουν από τον 'καπνό' του υγρού αζώτου. και όλα αυτά να επιχειρούνται από ένα σκηνικό τέρας -ονόματι ρούλα πατεράκη- που λίγα χρόνια πριν, κατάφερε να μετατρέψει σε λαμπρό θέατρο -μονάχη της κι ακίνητη- έναν μακρύ μυθιστορηματικό μονόλογο

πού ήσαν τα φιλικά βλέμματα, να τραβήξουν λίγο το γκέμι, να δώσουν μιά τρυφερή συμβουλή;

[υποπτεύομαι πως η απουσία παρόμοιων -φιλικών αλλ' επαρκών και αυστηρών- βλεμμάτων -είτε γιατί σπανίζουν είτε γιατί οι ίδιοι οι καλλιτέχνες τα φοβούνται- είναι μιά από τις ρίζες του κακού σε ολόκληρη την ελληνική τέχνη]

[band crafts catch to be mashed]

'this treatment is a band crafted process. the characteristics of procedure make cach garment original and unique [ ]. the nature of the process can render the garment delicate and we therefore recommend that the garment is mashed [ ]'

[πάμε πάλι]

εάν συμφωνείτε, υπογράψτε και διαδώστε/προωθείστε