Wednesday, November 30, 2005
Tuesday, November 29, 2005
narrator
memory tube
[or: overwhelmed - or: memory burn
[anne carson, autobiography of red]]
the next station is [the canal, the bookshop, crowds on week-ends, g&t's after x-mas lunch till late] the next station is [i think there was a bus to j's place i once took from here] the next station is [sunny cafes, the bookshop] the next station is [ah yes i turn and look at it] sorry for this delay; this is due to a number of trains ahead of us approaching the next station [bagels and cakes on friday night, the 28 bus to j.'s place] mind the gap [mind the memory gap]
we had drunk and dined / half of the night
'mind the gap' [or just cross it]
[or: overwhelmed - or: memory burn
[anne carson, autobiography of red]]
the next station is [the canal, the bookshop, crowds on week-ends, g&t's after x-mas lunch till late] the next station is [i think there was a bus to j's place i once took from here] the next station is [sunny cafes, the bookshop] the next station is [ah yes i turn and look at it] sorry for this delay; this is due to a number of trains ahead of us approaching the next station [bagels and cakes on friday night, the 28 bus to j.'s place] mind the gap [mind the memory gap]
we had drunk and dined / half of the night
'mind the gap' [or just cross it]
Sunday, November 27, 2005
outline of
orange juice in bed
now we are equal
c.'s organic hanging gardens
practice makes perfect
επί 1 χρόνο μετά το θάνατο της γυναίκας του, ο αράκι φωτογράφιζε τα (μαυρόασπρα) σύννεφα απ΄την βεράντα του σπιτιού τους
και μιά αυτοπροσωπογραφία του πάνω στο ξύλο της κουζίνας που χρησιμοποιούσε η γυναίκα του - και η βεράντα τους -όπου την είχε φωτογραφίσει αμέτρητες φορές- έρημη μετά το θάνατό της. λίγο πριν το τέλος, της πήγε στο νοσοκομείο δυο κλωνιά λουλούδια που δεν είχαν ανθίσει ακόμα: το πρώτο άνοιξε τη στιγμή που εκείνη πέθανε. όταν γύρισε σπίτι, η γάτα τους περίμενε μες στο διαμέρισμα, γύρναγε άσκοπα. ώσπου ξαφνικά πήδησε στη βεράντα - "σαν να μου έλεγε: μην κάθεσαι, κουνήσου!".
τα λουλούδια
σ' ένα μπαρ, λέει σε μια πουτάνα: "σκέψου όλη τη δυστυχία της ζωής σου: με το κλικ της μηχανής μου, θα σ' την κλέψω, θα φύγει."
tokyo nude
now we are equal
c.'s organic hanging gardens
practice makes perfect
επί 1 χρόνο μετά το θάνατο της γυναίκας του, ο αράκι φωτογράφιζε τα (μαυρόασπρα) σύννεφα απ΄την βεράντα του σπιτιού τους
και μιά αυτοπροσωπογραφία του πάνω στο ξύλο της κουζίνας που χρησιμοποιούσε η γυναίκα του - και η βεράντα τους -όπου την είχε φωτογραφίσει αμέτρητες φορές- έρημη μετά το θάνατό της. λίγο πριν το τέλος, της πήγε στο νοσοκομείο δυο κλωνιά λουλούδια που δεν είχαν ανθίσει ακόμα: το πρώτο άνοιξε τη στιγμή που εκείνη πέθανε. όταν γύρισε σπίτι, η γάτα τους περίμενε μες στο διαμέρισμα, γύρναγε άσκοπα. ώσπου ξαφνικά πήδησε στη βεράντα - "σαν να μου έλεγε: μην κάθεσαι, κουνήσου!".
τα λουλούδια
σ' ένα μπαρ, λέει σε μια πουτάνα: "σκέψου όλη τη δυστυχία της ζωής σου: με το κλικ της μηχανής μου, θα σ' την κλέψω, θα φύγει."
tokyo nude
Saturday, November 26, 2005
Friday, November 25, 2005
room no. 7 [to heaven]
πάλι εδώ -αλλ' αλλιώς- πρώτη φορά με χαρά μετά από 10 χρόνια.
stuff to see [kozena & daniels singing handel -fabulous-, sarah kane's phaedra's love -πολύ κακή παράσταση, πήχτρα στον ρεαλισμό [but little would i care by then], araki's retrospective - κάποιες συγκλονιστικές εικόνες, συναρπαστική ανασκόπηση, εξαιρετικό στήσιμο].
and someone to meet [at last].
Monday, November 21, 2005
προεόρτια δώρα
[φωτογραφία του duane michals]
the leaping + four - γλυκές μουσικές του θοδωρή για την αρχή της εβδομάδας και για τις γιορτές: αυτές -τις δικές του- που θέλει να γιορτάσει ο καθένας. και ως προετοιμασία για τις επόμενες συναντήσεις που χαμογελώντας θα μας χαρίσει η τύχη
Sunday, November 20, 2005
you are the light
jens lekman @ μικρό μουσικό θέατρο, αθήνα, 19.xi.2005
ή: πες [τους] το μ' ένα γιουκαλίλι
pondering the tracklists... λοιπόν:
"επειδή εδώ είναι η χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, μπορείτε να ψηφίσετε: θέλετε ένα ήσυχο σετ μ' εμένα και το γιουκαλίλι μου; ή ένα σετ για να χορέψετε;" - μάλλον και τα δύο (όπερ και εγένετο)
our romeo: serenade on the stairs
ukulele & ipodorchestra / beer & H2O
private f-word (in public)
δε βγήκαν τα φαντάσματα πίσω απ' τους σκοτεινούς εγκαταλελειμμένους κήπους της βεΐκου, κι ούτε κι ένα χαμόγελο από την εντυπωσιακή αστυνομικό: βγήκε όμως ο jens lekman, αφού πρώτα ήπιε την μπύρα του ανάμεσά μας, και συνεχάρη με ανυπόκριτη θερμότητα τον κουτσούνο [this is a rare term of endearment] και το μπομπινόφωνο των "occasional flickers" που προηγήθηκαν.
οι ωραίοι δίσκοι του δεν με είχαν προετοιμάσει γι' αυτό: πρώτα πρώτα, για την υπέροχη ποιότητα της ζωντανής φωνής - ύστερα την ευφυία, τη γλυκύτητα, και αυτό το σκανδιναβικά αυτοπροστατευτικό χιούμορ των στίχων του που "πέρναγαν κάτω" με θαυμάσια αμεσότητα, το εφηβικό χαμόγελο - αμηχανία και καμάρι μαζί. αφού τελείωσε και με τα encores, υποσχέθηκε να τραγουδήσει κατ' ιδίαν σε όποιον του το ζητήσει. κι ούτε που παραπονέθηκε όταν "εξαναγκάστηκε" να τραγουδήσει το "f-word" επί σκηνής "κατ' ιδίαν" και στα γόνατα.
[thanx, τ.!]
ή: πες [τους] το μ' ένα γιουκαλίλι
pondering the tracklists... λοιπόν:
"επειδή εδώ είναι η χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, μπορείτε να ψηφίσετε: θέλετε ένα ήσυχο σετ μ' εμένα και το γιουκαλίλι μου; ή ένα σετ για να χορέψετε;" - μάλλον και τα δύο (όπερ και εγένετο)
our romeo: serenade on the stairs
ukulele & ipodorchestra / beer & H2O
private f-word (in public)
δε βγήκαν τα φαντάσματα πίσω απ' τους σκοτεινούς εγκαταλελειμμένους κήπους της βεΐκου, κι ούτε κι ένα χαμόγελο από την εντυπωσιακή αστυνομικό: βγήκε όμως ο jens lekman, αφού πρώτα ήπιε την μπύρα του ανάμεσά μας, και συνεχάρη με ανυπόκριτη θερμότητα τον κουτσούνο [this is a rare term of endearment] και το μπομπινόφωνο των "occasional flickers" που προηγήθηκαν.
οι ωραίοι δίσκοι του δεν με είχαν προετοιμάσει γι' αυτό: πρώτα πρώτα, για την υπέροχη ποιότητα της ζωντανής φωνής - ύστερα την ευφυία, τη γλυκύτητα, και αυτό το σκανδιναβικά αυτοπροστατευτικό χιούμορ των στίχων του που "πέρναγαν κάτω" με θαυμάσια αμεσότητα, το εφηβικό χαμόγελο - αμηχανία και καμάρι μαζί. αφού τελείωσε και με τα encores, υποσχέθηκε να τραγουδήσει κατ' ιδίαν σε όποιον του το ζητήσει. κι ούτε που παραπονέθηκε όταν "εξαναγκάστηκε" να τραγουδήσει το "f-word" επί σκηνής "κατ' ιδίαν" και στα γόνατα.
[thanx, τ.!]
Saturday, November 19, 2005
πρωινό [a quasi cut-up: a trifle]
κοιμάμαι τα χαράματα ξυπνώ το μεσημέρι γκρίζο μεσημέρι. γύρω γύρω απ' το δωμάτιο βρέχει. μέρα για νυχτερινά του σοπέν με τον ρούμπινσταϊν απ' το '30, κυανοπώγωνα του μπάρτοκ με τις αφόρητα ερωτικές φωνές του μπέρρυ και της λούντβιχ υπό τον κέρτες -με κολλημένο στην αρχή τον πρόλογο από την ηχογράφηση του χάιτινκ-, "the organ" και "pluramon feat. julee cruise", ίσως και λίγη φρέσκια madonna για τις δουλειές ή το ντους (δεν ξέρω αν θα αντέξω σήμερα το αερικό)
τώρα νοιώθω λιγότερο γελοίος, αποδεχόμενος ότι αγαπώ τρομερά την ομορφιά και από αυτή την αγάπη πεθαίνω. πάντα με έθελγε η ελαφρώς τετριμμένη γοητεία της έκπληξης
τώρα νοιώθω λιγότερο γελοίος, αποδεχόμενος ότι αγαπώ τρομερά την ομορφιά και από αυτή την αγάπη πεθαίνω. πάντα με έθελγε η ελαφρώς τετριμμένη γοητεία της έκπληξης
Wednesday, November 16, 2005
κάνε τη ζήλεια σου έμπνευση
[κατά το "κάνε το δάκρυ σου χαρά" - με την μαίρη λίντα, εννοείται!]
robert lepage - the dragon's trilogy
[last seen -by some lucky bastards!- in manchester, 11-13.xi.2005]:
"robert lepage [που τον πρωτοείδαμε -ως ηθοποιό το 1989- στον ιησού του μονρεάλ του ντενύ αρκάν] is probably the greatest theatrical visionary in the world today and this legendary production, first seen in the uk in 1987, and then again in 1991, is the masterpiece that established his reputation. spanning seventy-five years, seven time zones, six hours and three intermissions, this epic performance conjures up an orient invented in the minds of two young girls. characters emerge, vanish and reappear like an extended network of roads and rail tracks – their stories played out through the symbolism and colour of the dragons in a game of mah jong. this unmissable masterpiece, from lepage’s own production company, is a once in a lifetime experience."
robert lepage - the dragon's trilogy
[last seen -by some lucky bastards!- in manchester, 11-13.xi.2005]:
"robert lepage [που τον πρωτοείδαμε -ως ηθοποιό το 1989- στον ιησού του μονρεάλ του ντενύ αρκάν] is probably the greatest theatrical visionary in the world today and this legendary production, first seen in the uk in 1987, and then again in 1991, is the masterpiece that established his reputation. spanning seventy-five years, seven time zones, six hours and three intermissions, this epic performance conjures up an orient invented in the minds of two young girls. characters emerge, vanish and reappear like an extended network of roads and rail tracks – their stories played out through the symbolism and colour of the dragons in a game of mah jong. this unmissable masterpiece, from lepage’s own production company, is a once in a lifetime experience."
μήπως μας ακούει ο κ. λούκος;
thanx, θ.
or: the beauty of sans-serifs
the minute i dropped out, i could stop taking the required classes that didn't interest me and begin dropping in on the ones that looked far more interesting
much of what i stumbled into by following my curiosity and intuition turned out to be priceless later on
you can't connect the dots looking forward. you can only connect them looking backwards, so you have to trust that the dots will somehow connect in your future
i'd been rejected but i was still in love. and so i decided to start over
if you haven't found it yet, keep looking, and don't settle
"if you live each day as if it was your last, someday you'll most certainly be right"
remembering that you are going to die is the best way i know to avoid the trap of thinking you have something to lose. you are already naked. there is no reason not to follow your heart
death is very likely [to be] the single best invention of life
your time is limited, so don't waste it living someone else's life
don't let the noise of others' opinions drown out your own inner voice, heart and intuition. [these three] somehow already know what you truly want to become. everything else is secondary
stay hungry, stay foolish
μιλά ο steve jobs -of "apple" fame- και ουχί εκ του ασφαλούς, μιας και όντως διαγνώσθηκε πρόσφατα με καρκίνο του παγκρέατος(και από απίστευτη τύχη θεραπεύτηκε). εικάζω ότι η ομιλία του θα έχει ήδη κάνει πολλές φορές τον γύρο του κόσμου (και της "μπλογκόσφαιρας" - what an ugly word [and concept...]). αλλά να: μερικές φορές, κάποια πράγματα "δένουν" - και τα αποτελέσματα των συνειρμών στο μυαλό των φίλων καθώς τους μιλάμε είναι τα γλυκύτερα δώρα
conflict of interest: none - i am a pc user
the minute i dropped out, i could stop taking the required classes that didn't interest me and begin dropping in on the ones that looked far more interesting
much of what i stumbled into by following my curiosity and intuition turned out to be priceless later on
you can't connect the dots looking forward. you can only connect them looking backwards, so you have to trust that the dots will somehow connect in your future
i'd been rejected but i was still in love. and so i decided to start over
if you haven't found it yet, keep looking, and don't settle
"if you live each day as if it was your last, someday you'll most certainly be right"
remembering that you are going to die is the best way i know to avoid the trap of thinking you have something to lose. you are already naked. there is no reason not to follow your heart
death is very likely [to be] the single best invention of life
your time is limited, so don't waste it living someone else's life
don't let the noise of others' opinions drown out your own inner voice, heart and intuition. [these three] somehow already know what you truly want to become. everything else is secondary
stay hungry, stay foolish
μιλά ο steve jobs -of "apple" fame- και ουχί εκ του ασφαλούς, μιας και όντως διαγνώσθηκε πρόσφατα με καρκίνο του παγκρέατος(και από απίστευτη τύχη θεραπεύτηκε). εικάζω ότι η ομιλία του θα έχει ήδη κάνει πολλές φορές τον γύρο του κόσμου (και της "μπλογκόσφαιρας" - what an ugly word [and concept...]). αλλά να: μερικές φορές, κάποια πράγματα "δένουν" - και τα αποτελέσματα των συνειρμών στο μυαλό των φίλων καθώς τους μιλάμε είναι τα γλυκύτερα δώρα
conflict of interest: none - i am a pc user
Monday, November 14, 2005
Friday, November 11, 2005
my (today's) eighties [a cut-up: a trifle]
sweet dreams are made of this:
you make me lose my self-control
pull up to the bumper
throw me in the water
under the moonlight
[the serious moonlight]
you make me lose my self-control
pull up to the bumper
throw me in the water
under the moonlight
[the serious moonlight]
pop ξωτικά
όλη μέρα τραγουδούσε το αγέραστο ξωτικό
you bring me so much joy / and then you bring me / more joy
(και παρακάτω είμαι σίγουρος πως λέει "wishing machine" την πρώτη από τις τρεις φορές όπου υποτίθεται ότι τραγουδάει "washing machine")
we stand in the atlantic / and we become panoramic
όταν νύχτωσε φωσφόριζαν οι φίλοι
[quiz: τι γίνεται όταν δυο άνθρωποι πίνουν ένα ζόμπι; ;-)]
και -σαν κάτι νά 'ξερε- ένας φιλάνθρωπος με κουρελιασμένο παντελόνι μου έγραψε τους στίχους από το "cello song" του nick drake:
strange face, with your eyes
so [dark] and sincere
underneath you know well
you have nothing to fear
for the dreams that came
to you when so young
told of a life
where spring is sprung
[κάποιες φορές αυτά που ζούμε λες και ταξιδεύουν αστραπιαία και τα λαμβάνουν άνθρωποι που μόλις ξεκινάμε να τους γνωρίζουμε]
you bring me so much joy / and then you bring me / more joy
(και παρακάτω είμαι σίγουρος πως λέει "wishing machine" την πρώτη από τις τρεις φορές όπου υποτίθεται ότι τραγουδάει "washing machine")
we stand in the atlantic / and we become panoramic
όταν νύχτωσε φωσφόριζαν οι φίλοι
[quiz: τι γίνεται όταν δυο άνθρωποι πίνουν ένα ζόμπι; ;-)]
και -σαν κάτι νά 'ξερε- ένας φιλάνθρωπος με κουρελιασμένο παντελόνι μου έγραψε τους στίχους από το "cello song" του nick drake:
strange face, with your eyes
so [dark] and sincere
underneath you know well
you have nothing to fear
for the dreams that came
to you when so young
told of a life
where spring is sprung
[κάποιες φορές αυτά που ζούμε λες και ταξιδεύουν αστραπιαία και τα λαμβάνουν άνθρωποι που μόλις ξεκινάμε να τους γνωρίζουμε]
Thursday, November 10, 2005
four
[από το blog του θοδωρή - με κίνδυνο να εκληφθεί ως άκομψη τράμπα - αλλά πού να εξηγείς το πώς και το γιατί των χαρισάμενων στιγμών]
Wednesday, November 09, 2005
free [association]
there are things you want to say but don't have the words for
things you have the words for but feel you cannot say
for if you do the words would be right no more
[words always slip back away]
there are things you want to hear but wonder how they'd sound
things you think you hear see everywhere
can a new happiness have an old name?
can this new place you've got to, flourish unnamed?
step in stamp on: four feet will always
define a space to live in
things you have the words for but feel you cannot say
for if you do the words would be right no more
[words always slip back away]
there are things you want to hear but wonder how they'd sound
things you think you hear see everywhere
can a new happiness have an old name?
can this new place you've got to, flourish unnamed?
step in stamp on: four feet will always
define a space to live in
samson francois [1924-1970]
"on vit comme on veut, on meurt comme on peut"
[ζούμε όπως ποθούμε, πεθαίνουμε όπως μπορούμε]
[ζούμε όπως ποθούμε, πεθαίνουμε όπως μπορούμε]