[παναγιά μου μιά βραδιά]

τη βάσει της πρώτης παράστασης του σταμάτη κραουνάκη με τους 'σπείρα-σπείρα' [άσχετο: αλήθεια, οι σκέτοι 'σπείρα', με έναν δίσκο στον 'σείριο' το '80, τι απόγιναν;...], στο 'χυτήριο', ήμουν σχεδόν βέβαιος πως και την χθεσινή παράσταση, 'αυτά που κάψαν το σανίδι', στο ηρώδειο, θα την χαρακτήριζε το ίδιο -σπάνιο πιά- μίγμα εξαιρετικού γούστου και τρελλού κεφιού, πάνω και κάτω απ' τη σκηνή. γελάσαμε και συγκινηθήκαμε άπαντες: μικροί και μεγάλοι - και μεγαλύτεροι

αποκάλυψη -ακόμα κι αν τον είχες ακούσει και δει να τραγουδά- ο στέργιογλου ως ιθαγενής σεβαλιέ - και ο γιάννης χαρούλης με την σεμνή, υψηλής ακρίβειας, ξυλουρέικη φωνή [σε δυό από τα δύσκολα και παράξενα τραγούδια από τον 'καπετάν μιχάλη' του χατζιδάκι] - και χάρηκα που ο μπάσης ξανάδειξε την ακριβή στόφα της βυζαντινής φωνής του

εξαιρετική η μπαλανίκα, απρόσμενο το -έχει δίκο ο κραουνάκης- μπεττ-μιντλερικό ταμπεραμέντο της φριντζήλα, υπέροχη η ευθύτητα της φυτούση και το αυτοπαρωδούμενο νάζι της κοντού [και τι ωραία που έχει βαθύνει η φωνή της], απλώς ασύλληπτη η σαπουντζάκη, απολαυστική η καλουτά που σχεδόν έκανε αυτοσχέδιο νούμερο ανάμεσα σε λαζόπουλο και κραουνάκη!

ομολογώ πως βούρκωσα στο 'τώρα νυφούλα μου χρυσή' από τους 'σπείρα-σπείρα' - αλλά ήδη απ' τον 'μύθο', έλεγα πως το πρόσωπο του χατζιδάκι, σαν σκοτεινό φεγγάρι, μας χαμογελούσε απ' τον ουρανό

[age of innocence]

τι ζημιά κι αυτή η grace jones - κόλλησα πάλι
[κι όσο θυμάμαι πώς εν πλήρει αθωότητι χορεύαμε πιτσιρίκια το 'pull up to the bumper'!... ;-)]

[night and the city]

υπάρχουν νουάρ ψυχρά και στυλιζαρισμένα, κι άλλα πιό 'βρώμικα'. η νύχτα και η πόλη του ντασσέν πάλι, είναι φτιαγμένη μ' ένα μίγμα ρεαλισμού -π.χ. στους χώρους- και ευγενούς απόστασης - π.χ. στην ηθοποιία. και είναι όλοι τους εξαιρετικοί: από την έστω κάπως σχηματική μα πανέμορφη τζην τήρνυ, ώς τον εντελώς σύγχρονου ύφους -κασσαβέτη avant la lettre- χιού μάρλοου [που παίζει τον καλλιτέχνη συγκάτοικό της, άνταμ], περνώντας από το απόλυτο κάθαρμα υπολογισμού, τον nosseross [να πρόκειται όντως γιά 'νοσηρό';] του φράνσις λ. σάλλιβαν, που καταφέρνει να μην γίνει ούτε στιγμή αληθινά αντιπαθής. η χρήση της κάμερας και η καθοδήγηση των ηθοποιών είναι, όπως και νά 'χει, πολύ ανώτερη από τον μέσο όρο του είδους

δυο αξέχαστες στιγμές λεπτής μαεστρίας και μεγάλης δύναμης, γιά μένα:

το πλάνο στο μπαρ, με τον νόσσροσς πλάτη εμπρός αριστερά, και την μαίρη πρόσωπο στο βάθος δεξιά, σε μιά σύντομη συνομιλία γιά τον φάμπιαν - κι ένα απ΄τα τελευταία, με την συγκλονιστική μωρήν ντηλαίηνυ ως άννα ο' λήρυ να παραστέκει τον χάρρυ: η ελαφριά παλινδρομική κίνησή της ανάμεσα νανούρισμα και θρήνο

[διάλογοι κτισμάτων και άλλα τινά]

ήδη με τον κενό επισκέψιμο ισόγειο χώρο του, το νέο μουσείο της ακρόπολης δείχνει τι αριστουργηματικό κτίριο είναι: η κεκλιμένη άνοδος θυμίζει τα προπύλαια, οι όγκοι στο ορατό μέρος του πρώτου ορόφου παραπέμπουν στο ερεχθείο, κι ένας σωρός άλλες λεπτομέρειες δείχνουν την ευφυία και την ευαισθησία των αρχιτεκτόνων, το βάθος και την σοβαρότητα της μελέτης τους

δύο τέτοιες 'λεπτομέρειες' κλείνουν, γιά μένα, την ούτως ή άλλως σαθρής εκκινήσεως -και επικίνδυνη- συζήτηση περί πιθανής κατεδαφίσεως της οικίας κουρεμένου και του παραπλήσιου νεοκλασσικού:

- πλησιάζοντας προς την είσοδο του μουσείου, και ενώ κανείς βρίσκεται στον ισόγειο χώρο του, δεν υπάρχει οπτική πρόσβαση με τον βράχο της ακροπόλεως. coup de theatre: μόνον καθώς ανεβαίνεις προς τα πάνω επίπεδα, όπου και θα εκτίθενται τα κυρίως ευρήματα του βράχου, αρχίζει να αποκαλύπτεται ο λόγος ύπαρξης του μουσείου, και να εγκαθίσταται ο 'διάλογος' μεταξύ των δύο όγκων

- ωστόσο, 'διάλογος' ήδη υπάρχει μεταξύ του [οριζοντίως] ραβδωτού σκιάστρου-επέκτασης του στεγάστρου της εισόδου του μουσείου [βλ. 'οριζόντια' φωτογραφία πιό πάνω], και των αντίστοιχων κατακόρυφων ράβδων της πίσω όψης της οικίας κουρεμένου [οι κατακόρυφες κυριαρχούν και στην πρόσοψη - όπως φαίνεται στην 'κατακόρυφη' φωτογραφία πιό πάνω, μιάς και δεν μπόρεσα να βρω φωτογραφία της πίσω όψης]

όλα τα υπόλοιπα -περί 'ανοίγματος' του οπτικού πεδίου και 'απευθείας διαλόγου'- είναι μαξιμαλισμοί που δεν συνάδουν με την συνολική σεμνότητα του κτιρίου. άσε που -και όχι μόνον ως προς την προθυμότητά τους να 'θυσιάσουν' ένα, τουλάχιστον, μοναδικό αρχιτεκτονικό μνημείο- φέρνουν στον νου άλλες εποχές και άλλη [φασιστική] αισθητική

[τότε μόνον ίσως]

όταν θα έχετε εγκαταλείψει την επιθυμία να είστε αποτελεσματικός και την πανίσχυρη θέληση να γιατρεύετε, και αντ' αυτών μένετε ταπεινά ικανοποιημένος συνοδεύοντας, συχνά δίχως να καταλαβαίνετε, τότε θα γίνετε αληθινός ιατρός και θά αρχίσετε να είστε πραγματικά αποτελεσματικός

τάδε έφη ο εξηκοντούτης καθηγητής aubry στον νεαρό τότε jean-marc kespi, μετέπειτα συγγραφέα του medecine traditionelle chinoise - une introduction [marabout]

τρίτη 10 ιουνίου 2008

ξύπνησα βαρύς. έβαλα το ξυπνητήρι μιά ώρα μπροστά – αλλά ούτε ύπνο είχα. το πρωινό κολύμπι, ευχάριστο όπως πάντα, βγαίνοντας απ’ το νερό, δεν βοηθούσε πιά. ευτυχώς, η αγαπημένη φίλη ήταν διαθέσιμη γιά καφέ – τα ίδια κι εκείνη απ' το πρωί. γλυκιά κοπάνα

κι ύστερα μιά βόλτα στο βιβλιοπωλείο, που μού ’χε λείψει: ‘muzine 4’, αφορισμοί του καρλ κράους –μόνο οι απόηχοί τους μέχρι τώρα: σίντλερ, φρόυντ, βίττγκενσταϊν, μπένγιαμιν, αντόρνο–, επιλογή ποιημάτων του σέλλεϋ –παρακινημένος από μιάν αναφορά στο ‘adonais’ σε διήγημα της γουλφ, έκπληκτος είχα διαπιστώσει προ εβδομάδων ότι έλειπε από την βιβλιοθήκη μου, παρά τον κόλριτζ [με τον γουέρντσγουερθ, ακόμα δεν τα έχω βρει], τον μπάυρον και τον κητς–, και, αίφνης, ένα δοκίμιο της αγάπης καρακατσάνη – γιά τον γοητευτικό του τίτλο, και το εξώφυλλο: μιά τυχαία συνάντηση με τον διονύσιο εκ φουρνά που καταλήγει σε περιδιάβαση στον 13ο αιώνα και τον μανουήλ πανσέληνο

δεν είμαι σε θέση να κρίνω τις επιστημονικές θέσεις που προτείνει η συγγραφέας. όμως ως περιδιάβαση στον 13ο αιώνα, και κυρίως στην βυζαντινή θεσσαλονίκη, που δεν έπαψε ποτέ, απ' ό,τι φαίνεται –σε αντίθεση με την κωνσταντινούπολη, φερειπείν– να συνομιλεί γόνιμα με την αρχαία αθήνα, το ανάγνωσμα είναι τερπνότατο [και η συνοδεία των εικόνων θελκτική και χρήσιμη, όπως μας έχει καλομάθει η ‘άγρα’]. το γράψιμο πυκνό κι όμως ανάλαφρο συγχρόνως, με λογιοσύνη που φεγγίζει και δεν στραβώνει, με αισθητή την απόλαυση και της μελέτης και της εξιστόρησής της, και όσο πρέπει τονισμένη την προσωπική εμπλοκή. μου θύμισε αυτό ακριβώς το μίγμα που θαυμάζω και –κυρίως– απολαμβάνω στα κείμενα του κυρτάτα, του κοπιδάκη ή της κάρσον

το διάβασα μονορούφι, πριν ανοίξω –βαθιά μεσάνυχτα– τον σέλλευ, τον ‘ωραίο και αναποτελεσματικό άγγελο’:

θαυμάσιος ο θάνατος,
ο θάνατος κι ο αδελφός του ο ύπνος!


[λεπτομέρεια από εικόνα του μανουήλ πανσέληνου]

[γάλα γιόκ]

[και βλέπουμε]

υ.γ. 11.vi.2008: το μποϋκοτάζ συνεχίζεται μέχρι και τις 14.vi, γιά όσα γάλατα έχουν τιμή άνω του 1 ευρώ ανά λίτρο

όπως προτείνουν αρκετοί όμως, ακόμα καλύτερα να συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσεως [των τιμών]