Thursday, January 31, 2008

[δανεικό παιχνίδι]

12.06.2006

πλάι μου στο παγκάκι χαζεύει στιγμές σφυρίζει κιόλας ένα αγόρι, με 4 όλα & όλα τόσα μέτρησα σχολαστικά δάχτυλα στο αριστερό του -thus αμήχανο, αμετακίνητο, καθηλωμένο, πιο συγκεκριμένα αόρατο. ερωτεύομαι σφοδρά την αλλόκοτη του παλάμη αυτή, καθαρή & χαρακωμένη, δυνατή, ανοιχτή, με φαντασιώνω, με φαντασιώνω να του πιπιλάω ένα ένα & τα 4 εμμένοντας, δαγκώνοντας τις αρθρώσεις των αχόρταγα, τον αγαπώ που δεν είναι αρτιμελής & που αρνείται πεισματικά να κόψει το 5ο δάχτυλο από το άλλο χέρι για νάναι συμμετρικός & ομοιόμορφος. αναρωτιέμαι με ποιο χέρι προτιμά να γράφει, με ποιο να με χαστουκίζει, με ποιο να παίζει πέτρα ψαλίδι χαρτί. σκέφτομαι δώρα που δε θα του αγόραζα ποτέ, δώρα που δε θα του υπενθυμίζουν την αναπηρία του: γάντια, yo-yo, πλαστελίνη, μανό, δαχτυλίθρα & η λίστα μεγαλώνει. οργιάζω σκεπτόμενος πως? μπορεί να του συνέβη κάτι τόσο όμορφο & συνάμα θανάσιμο μάλλον, με το επικρατέστερο & πιο φανταχτερό σενάριο να είχε αφαιρεθεί καθώς έτρωγε τα νύχια του, αγχώδης τύπος. ίσως όμως πολύ απλά να τόχασε μέσα σε κάποια τσέπη βαθιά ή & τρύπια, πιο πιθανό το βρίσκω. θα μπορούσε βέβαια να έδειξε αγενώς κάποιον με υπερβολικά κοφτερά δόντια. ξαφνικά, διαπιστώνει πως το βλέμμα μου του σφίγγει το χέρι & με όλη την αφέλεια που διαθέτει ρωτάει ευθαρσώς γιατί είσαι βουρκωμένος? δε θέλω να του αποκαλύψω πως ευχόμουν να φύτρωνε γιατί στην πραγματικότητα τον θεωρούσα φρικιό & πως θα αυτοκτονούσα αν έχανα έστω & ένα από τα πολύτιμα δάχτυλα μου, αν & όχι τόσο ντελικάτα. με φαντασιώνει να βγάζω από την τσέπη μου ένα σουγιά, κόβω με χειρουργικές κινήσεις το δάχτυλο που του λείπει από το δικό μου αριστερό & του το προσφέρω γενναιόδωρα & χαμογελάστος, το μόσχευμα σου! αμέσως μετά -προτού προλάβω να συνειδητοποιήσω ότι έπαψα να είμαι ολόκληρος & τέλειος- μπήγω βίαια τον σουγιά στην καρωτίδα μου. δίχως να κρατήσει τους τύπους ή κάποια δευτερόλεπτα πένθιμης σιγής- μου αφαιρεί το παπούτσι προσεκτικά, έπειτα την κάλτσα -την βρίσκει αστεία θάλεγε κανείς- & μου κόβει το 5ο δάχτυλο απτά αριστερό πόδι. γέρνει πάνω από το βεβηλωμένο μου πτώμα & ψιθυρίζει πως μαγαπά για πάντα & ας τον λέρωσα. αν ζούσα θα αναρωτιόμουν πως έχασε το δάχτυλο του ποδιού & δε το 5ο, καθαρή σύμπτωση? ανέκαθεν με ταλάνιζαν οι ιδιομορφίες των πραγμάτων. το λεωφορείο φθάνει στη στάση, του πιάνω το χέρι κρύβοντας το σημείο ελλειπτικότητας του & επιβιβαζόμαστε σχετικά ευτυχισμένοι. θα του επιτρέψω να πατήσει αυτός το κουμπί ΣΤΑΣΗ με το δάχτυλο που δεν έχει & θα χαζογελάμε με αυθάδεια.


σε σέρνουνε παιδάκι σε σπίτι αγνώστων παίζεις με το άλλο παιδάκι έχει ένα παιχνίδι που πολύ το ζήλεψες και θα τό 'θελες δικό σου - φαντασίωση: το παιδάκι ευγενώς σε το δανείζει [που σημαίνει επίσης ότι θα πρέπει να του το επιστρέψεις: να ξαναδείς το ευγενές -και πλέον επικινδύνως γοητευτικό- παιδάκι]

Labels: ,

Wednesday, January 30, 2008

[blue]



τον τελευταίο καιρό σκεφτόμουνα -ξανά και πάλι- πόσο λείπει -πέρα απ' τον καλλιτέχνη- ο μάνος χατζιδάκις ως δημόσιο πρόσωπο [τι κοφτερό σχόλιο θα είχε κάνει...]
ήταν -και εξακολουθεί να είναι- ο μόνος 'επιφανής' έλληνας που πραγματικά 'πένθησα'

και να τώρα ένα συγκινητικό και γλυκό τεκμήριο [και με ενδιαφέρουσα ιστορία - από τον bosko, μέσω του άρη δαβαράκη]

γιά την ψυχρή μα λαμπρή σημερινή λιακάδα

Labels: ,

[newslater]



έτσι λέγεται η προσεχής έκθεση της ελένης θεοφυλάκτου στην αθήνα - όπου δεν μας έρχεται και συχνά - οπότε σπεύσατε

'a.antonopoulou.art', αριστοφάνους 20, ψυρρή
από 11.02 έως 15.03.2008
[τρ.-παρ. 14:00-21:00, σάβ. 12:00-16:00 - και κυρ. 24.02 12:00-16:00]

Labels:

Tuesday, January 29, 2008

[φυσιογνωμία]



επιτέλους εδέησα να ξανατακτοποιήσω τα βιβλία της ελληνικής ποίησης στα ράφια τους, όπου, από τον καιρό ενός καθαρισμού που δεν είχα επιβλέψει, είχαν παραμείνει επί αδικαιολογήτως πολύ, διαβαθμισμένα καθ' ύψος [!], σε φθίνουσα σειρά, από αριστερά προς τα δεξιά [υπάρχουν και χειρότερα: σε άλλο χώρο, η πεζογραφία ακόμα φτιάχνει χρωματικά μπλοκ με τις ράχες της...]

έτσι τα ράφια απέκτησαν φυσιογνωμία

κι ενδιαφέρουσες γειτνιάσεις: ανοίγει ο άγρας - δίπλα του ο αναγνωστάκης. ο γκόνης σφηνωμένος ανάμεσα γκάτσο και γρυπάρη. του ελύτη έπεται ο εμπειρίκος, κι αυτόν ακολουθεί η δημουλά. ο κάλβος ανάμεσα σε κάλα και καρέλλη. την λαϊνά χωρίζουν -φευ- από τον καρυωτάκη και τον μαβίλη δυό τομίδια με κουκούλα και λαπαθιώτη. ο παπαντωνίου έκπληκτος βρέθηκε μεταξύ παπαδίτσα και παπατσώνη, κι ο σερέφας -μάλλον ικανοποιημένος, λέω- ανάμεσα σαχτούρη και σεφέρη. που τον στηρίζει απ' το πλάι ο σολωμός

Labels: , ,

Sunday, January 27, 2008

[σαν γραμμένη 90άρα]




στον ε. - που του αρέσουν οι 'κασσεττούλες'
στον γ.ν. - μιάς κι η κασσέττα δεν έχει μουσική
στον bibimydarling - γιά να γιάνει
και στον α. γιά το τηλεφώνημα



ξαναδιάβασα πρόσφατα όλον τον καβάφη: τα 154 -όσα και τα σοννέττα του σαίξπηρ...-, τα αποκηρυγμένα, τα 'κρυμμένα', και τα 'ατελή'. είναι μερικοί ποιητές που διαβάζω εξ ολοκλήρου σε τακτά διαστήματα: την αμοργό του γκάτσου άπαξ του έτους απαξάπαντος, τον ασλάνογλου, τον σολωμό, τον κάλβο. και βέβαια τον καβάφη. που δεν τον είχα ξαναδιαβάσει στην βολική -αλλά τι κρίμα αυτό το αντιπαθητικό σατινέ χαρτί!...- συγκεντρωτική έκδοση των τριών πρώτων κατηγοριών από τον 'ερμή'. τα δε 'ατελή' από ιταλική έκδοση πατρός και θυγατρός lavagnini

έδωσα αυτή τη φορά στον εαυτό μου το 'ελεύθερο' να είμαι 'αυστηρός': κάποια ωραία ποιήματα που μου φάνηκαν να αδυνατίζουν από τους τελευταίους γνωμικούς στίχους, ή από μιά προσπάθεια δικαιολόγησης -αν μη και δικαίωσης- της ερωτικής ζωής του ποιητή, τα 'άφησα απ' έξω' στην ιχνογράφηση μιάς -χρονολογικής- διαδρομής

που αρχίζει -προσπερνώντας το πρώτο ποίημα του 'κανόνα', τα 'εύκολα' και μελό "κεριά"- με τα "βήματα των ευμενίδων", που, αν και 'καθαρευουσιάνικο', το προτιμώ -ως πιό σφιχτό, λιτό, γεμάτο ρήματα- από την κατοπινή 'δημοτική' εκδοχή του ["τα βήματα"]. ακολουθεί το αδημοσίευτο "πιόνι" - αλληγορικό μεν, action-packed δε, τα πεζά "ενδύματα" και το κρυφό 'εμπειρίκειο' 'μανιφέστο', "το σύνταγμα της ηδονής": 'η υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής'. κι άλλο ένα 'κρυμμένο' ποίημα, γιά έναν βασιλέα, αλλά ινδό κι όχι αλεξανδρινό: "αιωνιότης" - τα πεζά "πλοία" - η "σαλώμη" - και, πρώτο του 'κανόνα', "τα άλογα του αχιλλέως". κατόπιν, ένα από τα πολλά 'ιουλιάνια': "ο ιουλιανός εν τοις μυστηρίοις" - η "πρόσθεσις" - "τα παράθυρα" - αι βωδελαιρικαί "ανθοδέσμαι" 'του πάθους του φρικτού και του περικαλλούς' - "το πρώτο σκαλί" - η "διακοπή" - "ο βασιλεύς δημήτριος" - και ξανά η θέτις της "διακοπής" στην "απιστία" - οι άφθαρτες, νομίζω -σε αντίθεση με "τείχη", "τρώες", "βαρβάρους" και άλλα ποιήματα ηθικής- ίσως επειδή είναι αληθινά επιγραμματικές και στακάτες, "θερμοπύλες" - οι "φωνές" [πώς όχι] - δυό κρυφοί μήνες του 1903: "σεπτέμβρης" και "δεκέμβρης" - ο "οροφέρνης" - οι "επιθυμίες" 'με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά' - "επήγα" ['μες στην φωτισμένη νύχτα'] - "η σατραπεία" με τα 'δυσκολα και τ' ανεκτίμητα εύγε' - ο "φιλέλλην" - το μοναδικό -αν δεν κάνω λάθος- απροκάλυπτα σύγχρονο -κι αδημοσίευτο- ιστορικό ποίημα, "27 ιουνίου 1906, 2 μ.μ." - "επέστρεφε" - "η πόλις" - η επίσης επιζήσασα των σχολικών εγχειριδίων "ιθάκη" - "απολείπειν ο θεός αντώνιον" - "μάρτιαι ειδοί" - "αλεξανδρινοί βασιλείς" - "μακρυά" - "ζωγραφισμένα" [τι ομολογία από έναν ποιητή: 'πιότερο επιθυμώ να δω παρά να πω'] - "στου καφενείου την είσοδο" - "θυμήσου, σώμα..." - "θάλασσα του πρωιού" - ο "αριστόβουλος" [έρως vs. politics] - "λάνη τάφος" [ανέμενα να έχω 'κρατήσει' περισσότερα 'ταφικά' ποιήματα, αλλά όχι...] - "γιά τον αμμόνη, που πέθανε 29 ετών, στα 610" - "ένας θεός των" ['με την χαρά της αφθαρσίας μες στα μάτια'] - μιά κρυμμένη "μισή ώρα" - το υπέροχα ανέμελο "σπίτι με κήπον" - "εν τω μηνί αθύρ" και "ιασή τάφος" - ο κινηματογραφικός "δαρείος" ['επίμονα κι η ποιητική ιδέα πάει κι έρχεται'!...] - "απ' τες εννιά" κι ο 'ιδεώδης εν τη λύπη' του "καισαρίων" 'με την αόριστη γοητεία' - "το διπλανό τραπέζι" - "να μείνει" [μιάς κι 'επύρωνε θείος ιούλιος μήνας'...] - "του πλοίου" - "νομίσματα" - "από υαλί χρωματιστό" - "η αρρώστια του κλείτου" - ένα απ' τα ποιήματα 'μάχης' μεταξύ χριστιανισμού και παλαιάς θρησκείας...- "εν δήμω της μικράς ασίας" αλλά και "εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.χ." και "εν σπάρτη" και εν "δυτική λιβύη" - "μύρης - αλεξάνδρεια του 340 μ.χ." - δυό αισθησιακά ποιήματα γύρω από αντικείμενα: ο σχεδόν τζαιημσιανός "καθρέπτης στην είσοδο" και "ρωτούσε γιά την ποιότητα" - μα "ας φρόντιζαν" - "στα 200 π.χ." -'με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών'- αλλά και πιό πρόσφατα: "μέρες του 1908" - ένα horror story εκ "της ανεκδότου ιστορίας" [γιά να περάσουμε σε όσα δεν πρόλαβε να οριστικοποιήσει ο καβάφης, και ανασύστησε η renata lavagnini, 'καβαφίστρια' από σόι] - "οι άγιοι επτά παίδες" - η ψυχαναλυτική "τύψις" - και, γιά το τέλος, ένα "έγκλημα" [σε περίπτωση που χρειάζονταν αποδείξεις πως ο καβάφης πέθανε εν πλήρει δημιουργική ακμή...]



της ανεκδότου ιστορίας

συχνά το βλέμμα του ιουστινιανού
φρίκην και βδελυγμίαν ποιούσε στους θεράποντάς του.
κάτι υποπτεύονταν αυτοί που δεν τολμούσαν να το πουν -
όταν τυχαίως μιά νύχτα βεβαιωθήκαν
πως ήταν απ' την κόλασι βγαλμένος δαίμων:
βγήκεν απ' το δωμάτιό του αργά, και γύριζεν
ακέφαλος στες αίθουσες του παλατιού.


οι άγιοι επτά παίδες

έμορφα που εκφράζεται το συναξάριον:
"ενώ δε συνωμίλει ο βασιλεύς" με τους αγίους
"κ' οι επίσκοποι και άλλοι πολλοί άρχοντες,
"ενύσταξαν ολίγο οι άγιοι"
και τες ψυχές των στον θεό παρέδωσαν.

οι άγιοι επτά παίδες της εφέσου που
κατέφυγον εις σπήλαιον να κρυφθούν
από τον διωγμόν των εθνικών, κ' εκεί εκοιμήθησαν -
και την επαύριον εξύπνησαν. επαύριον γι' αυτούς.
μα εν τω μεταξύ, είχαν παρέλθει σχεδόν δύο αιώνες.

ξύπνησε την επαύριον και πήγε
ένας των, ο ιάμβλιχος, γιά ν' αγοράσει άρτον,
κ' είδεν εμπρός του άλλην έφεσον,
όλην καθηγιασμένη μ' εκκλησίες, και σταυρούς.

κ' εχάρηκαν οι άγιοι επτά παίδες,
και τους ετίμησαν και τους προσκύνησαν οι χριστιανοί -
κ' ήλθε κι απ' την κωνσταντινούπολιν ο βασιλεύς,
ο θεοδόσιος, ο γιός του αρκαδίου,
και τους προσκύνησεν κι αυτός, ως πρέπον, ο ευλαβέστατος.

και χαίρονταν οι άγιοι επτά παίδες
σ' αυτό τον κόσμο τον ωραίο, και τον χριστιανικόν,
τον αγιασμένο μ' εκκλησίες, και σταυρούς.

μα έλα που ήσαν όλα τόσο διαφορετικά,
και τόσα είχαν να μάθουν και να πουν,
(και τέτοια δυνατή χαρά ίσως εξαντλεί κι αυτή)
που γρήγορα κουράσθηκαν οι άγιοι επτά παίδες,
από άλλον κόσμο φθάσαντες, από σχεδόν δυό αιώνες πριν,
και νύσταξαν μες στην συνομιλία -
και τους αγίους οφθαλμούς των έκλεισαν.


τύψις

πες την αυτήν την τύψι, να μετριασθεί,
την αγαθή βεβαίως, μα μεροληπτική επικινδύνως.
μη γιά το παρελθόν προσάπτεσαι και τυραννιέσαι τόσο.
μη δίδεις τόση σπουδαιότητα στον εαυτό σου.
μικρότερο ήταν το κακό που έκαμες
παρά ό,τι το θαρρείς - πολύ μικρότερο.
η αρετή που σ' έφερε την τύψι τώρα
ήταν και τότε υπολανθάνουσα μαζύ σου.
ιδού που ένα περιστατικό που αίφνης
στην μνήμη σου επανέρχεται εξηγεί
το αίτιον μιάς πράξεώς σου που σε φαίνονταν
όχι αξιέπαινος, μα τώρα δικαιολογείται.
μην εμπιστεύεσαι στην μνήμη σου απολύτως -
πολλά λησμόνησες - διάφορα μικροπράγματα -
που σε δικαιολογούσαν αρκετά.

και μη θαρρείς που τον αδικηθέντα
τον ήξερες τόσο καλά. θα είχε χάρες, που αγνοούσες -
μήτ' αμυχές ίσως δεν ήσαν εκείνες
που εσύ θαρρείς (από άγνοια του βίου του)
που ήσαν πληγές δεινές δοσμένες από σένα.

μην εμπιστεύεσαι στην ασθνενή σου μνήμη.
μετρίασε την τύψι που είναι πάντα
μέχρι στρεψοδικίας μεροληπτική εναντίον σου.


έγκλημα

τα χρήματα μας μοίρασεν ο σταύρος.
το πιό καλό παιδί της συντροφιάς μας,
έξυπνος, δυνατός, κι αφάνταστα έμορφος.
ο ικανότερος - μ' όλο που εκτός εμού
(που ήμουν είκοσι χρονών) ήταν ο πιό μικρός.
θαρρώ δεν ήτανε σωστά είκοσι τριώ.

τριακόσιες λίρες ήταν η κλεψιά που έκαμε.
εκείνος φύλαξεν, ως δίκαιον, τα μισά.

μα τώρα, ένδεκα την νύκτα, βουλευόμεθαν
πώς να τον φυγαδέψουμ' αύριο το πρωί,
πριν μάθ' η αστυνομία το έγκλημα.
δεν ήτανε μικρό - διάρρηξις μ' επιβαρυντικά.

σ' ένα κατώγι μέσα ήμεθαν.
ένα υπόγειον ασφαλέστατο.
αφού τα μέτρα αποφασίστηκαν γιά το φευγιό του,
οι άλλοι τρεις μας άφισαν εμένα και τον σταύρο
με συμφωνία στες πέντε να επιστρέψουν.

ένα σχισμένο στρώμα ήταν καταγής.
κατάκοποι πέσαμε οι δυό. και με την ταραχή
την ψυχική, και την εξάντλησι,
και με την αγωνία γιά την δραπέτευσι
την αυριανή του - μόλις έννοιωσα: δεν έννοιωσα καλά
που ήταν η τελευταία, ίσως, φορά που πλάγιαζα μαζί του.

μες στα χαρτιά ενός ποιητή βρέθηκε αυτό.
έχει και μία χρονολογία, μα δυσανάγνωστη.
το
ένα μόλις φαίνεται - μετά εννιά, μετά
ένα - ο αριθμός ο τέταρτος μοιάζει εννιά.

Labels: ,

Friday, January 25, 2008

[rejoice_ii]



επιτέλους



[δύο από τις πολλές υπέροχες εικόνες του 'αρχείου']

Labels:

Tuesday, January 22, 2008

[αξέχαστα λόγια]



joe bradley
[gregory peck]: you should always wear my clothes
princess ann [audrey hepburn]: it seems i do

william wyler, roman holiday, 1953

[με ευχαριστίες
γιά την έμπνευση στην εύα εξάρχου - την οποία και προσκαλώ -μαζί με τους: m.hulot, honest thief, northaura, georges le nonce, amvro, bi bi my darling, un certain plume, φάλτσο, τέλος κόσμου, νίκο ξυδάκη, δημήτρη αθηνάκη και γιάννη νένε- στο παίγνιο των αξέχαστων -off the top of your head!- διαλόγων από κινηματογραφικές ταινίες]

Labels: ,

Monday, January 21, 2008

[lost for words]



[at such beauty: έργου τε και μορφής - αμφοτέρων: ο κασσαβέτης στην κατηγορία μπέκεττ/τζακομέττι]

Labels:

Sunday, January 20, 2008

[αντί αντιστάσεως]



ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ’χω ζώα. α να ’χω ζώα!
τουλάχιστον επτά γάτες— οι δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν.
από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
θα ’θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια).
κι εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφάλες των.

κ.π.καβάφης, 'σπίτι με κήπον', κρυμμένα ποιήματα, αρχείο καβάφη

[ευχαριστώ τον δημήτρη αθηνάκη γιά την έμπνευση]

Labels: ,

Saturday, January 19, 2008

n.ποστ στο aunderscorelive.blogspot.com

γιουνιβερσαλ
αυτό το αγόρι θα γαμήσει. εδώ μέσα έχει αγόρια με γυμνές πατούσες γυμνά
μέτωπα κ κοιλιές. άρα αυτά τα αγόρια θα γαμήσουν. ο κυριάκος όπως τώρα
ξαπλωτός με μια γκόμενα από πάνω την πιάνει από τη μέση κ τους γοφούς
κ να της χαμογελάει στην γκόμενα που έχει πάνω απ την κοιλιά του πάνω
απ τις γυμνές πατούσες τους στα σίδερα θα καταφέρουν αυτό που θέλουμε
ήμερα, η μητέρα. μέρα4.
ο βασίλης όταν θα βγάλει τη μπλούζα του και δείξει αυτό που κρύβει στα
πλευρά του στην αγάπη του θα πάει με τα πόδια κοντά της. θα ζήσει απάνω
της.
η μητέρα είναι μαλακιά. ο αγάπης είναι ο πιο περίεργος άντρας απ' όλους

Labels:

Thursday, January 17, 2008

[ikidunot]

[προσφέρω]

αμοιβή -to be negotiated- γιά φωτογραφίες του wing shya - σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή. είδα κάποιες της σειράς 'redemption' χαζεύοντας στα όρθια το photography annual τεύχος του 'creative review' και




Labels:

Wednesday, January 16, 2008

[όπως λατινική αμερική;]

όντως δεν μας έχουν συνηθίσει οι της ελληνικής εκκλησίας σε τέτοιες κοινωνικές ευαισθησίες όπως οι παπάδες πέριξ της άρτας. μήπως όμως θά 'ταν συνεπέστερο προς την αποστολή τους, μετά την πύρινη επιστολή τους, ν' ανοίγαν και τις εκκλησίες γιά να κοιμώνται οι μετανάστες εργάτες, μαζί με τους παπάδες -εννοείται- που έτσι και θα φυλάττουν και θα φροντίζουν;

Labels:

Tuesday, January 15, 2008

[?!]

μιχάλης κατσαρός meets lautreamont meets allen ginsberg meets [koltes'] roberto zucco

[με ευχαρίστίες στον m. hulot γιά την υπόδειξη]

Labels:

Sunday, January 13, 2008

[χωρίς αναμνήσεις]



αναμφίβολα μ΄αρέσει να βρίσκομαι στην εξοχή: καταφέρνω να θαυμάζω χωρίς αναμνήσεις πινάκων

ο -μάλλον άνθρωπος της πόλης- γάλλος ζωγράφος, edouard vuillard, το καλοκαίρι του 1900

Labels: ,

Saturday, January 05, 2008

[vote with your feet x2 - and bake a cake at home ;-)]

με πήγαν γιά καφέ στο 'φίλιον' [καπουτσίνο = 3,50 EUR] και μου είπαν γιά το -αισχρού σχεδιασμού- νέο 'zonar's' [καπουτσίνο = 6,50 EUR]

να ένα μέρος όπου δεν θα ξαναπάω, και δεν θα πάω, αντιστοίχως. ακούω τεκμηριωμένες εναλλακτικές προτάσεις. [αλλά μήπως ήρθε ο καιρός να 'ανοίξουμε τα σπίτια μας' ξανά;...]

Labels:

[λογοτεχνικό κτηματολόγιο]

- ο βασιλιάς ληρ είναι αυτός με τα χίλια εκτάρια;

[κοπέλα -έχει την βαρύτητά του το φύλο, υποθέτω- στο τρόλλεϋ]

Labels:

Friday, January 04, 2008

[είναι κάτι δώρα]

Labels:

Wednesday, January 02, 2008

[ξανά]

όταν ξαναβγήκα έξω μετά από διάστημα μόνωσης, προτιμούσα να μην διαβάζω πιά στη στάση, στο λεωφορείο, ή όπου κάποιον ή κάτι περίμενα : μου φαινόταν τόσο συναρπαστικό να χαζεύω τον κόσμο

σιγά σιγά ξαναπιάνω την ανάγνωση

Labels:

[αρχή]

...μιά απαρχή που είναι επίσης μιά αποδοχή του να ζεις με την απώλεια κι όχι πιά να επιβιώνεις μες στην απώλεια

[j.-b.pontalis, αυτός ο χρόνος που δεν περνά: 'διαδικασία ή διάπλους;']

Labels:

[destroyed]

αγνοώ ως προς τι υπήρξε επιτυχής η '1η μπιενάλε της αθήνας: destroy athens' και χρειάστηκε να παραταθεί. πάντως εκείνο το σάββατο απόγευμα του νοεμβρίου, ήμαστε -κατά μέσον όρο- έξι άτομα ανά αίθουσα. όπως και νά 'χει, μου φαίνεται πως, μετά τις πρώτες μέρες, οι 'ειδικοί' έσμιξαν με την σιωπή τους τον υπόλοιπο κόσμο της πόλης: πού ήταν ο δημόσιος διάλογος, οι φουντωμένες συζητήσεις; [μείναμε με τις εβδομαδιαίες διαφημιστικές χαριτωμενιές στην 'athens voice']

δίχως να συμβουλευτώ τις σημειώσεις μου, δύο πράγματα σκέφτομαι ακόμα με ευχαρίστηση και ενδιαφέρον: τα εμπνευσμένα, με χιούμορ, και εξαιρετικής εκτέλεσης φανταστικά σενάρια πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής της αθήνας ['athenscope'], του γιάννη σαββίδη, και την -ίσως πολιτικά συγκεχυμένη εν τη υπερφιλοδοξία της, αλλά πάντως εικαστικά θριαμβευτική- 'τοιχογραφία' του στέλιου φαϊτάκη ['ο σωκράτης πίνει το κώνειο'.] ξανανοίγοντας τον οδηγό - α ναι: ήταν ευφάνταστη η 'ιστορία' του σπιτιού του ροδάκη στην αίγινα, από τον olaf nicolai, εντυπωσιακή η 'συνάθροιση' ασπρόμαυρων 'νεκροζώντανων' ['easy times'] του aidas bareikis -και η από μακρυά συνομιλία τους με τους 'παραμυθένιους' του folkert de jong ['secht, der mensch: the shooting lesson']-, σπάνια άξιο σύγχρονο παράδειγμα εννοιακής τέχνης η εγκατάσταση των temporary services και του [φυλακισμένου] angelo [εννοιακή τέχνη δεν σημαίνει: κάτι τετριμμένο ή αδιάφορο συν δυό σεντόνια -συνήθως βαρετής και ημιμαθούς- επεξήγησης - τα έργα που 'γέννησαν' το κίνημα σ' αρπάζαν από τον λαιμό με τη μία]

κατά τα άλλα όμως:

- πόσο πιό εικονογραφική μπορεί να γίνει η έναρξη μιάς έκθεσης με τίτλο που περιέχει την λέξη ' καταστροφή' και το όνομα μιάς πόλης, παρά με πολλαπλές οθόνες καταστροφής κτιρίων;

- η ύπαρξη μιάς [πολυσυζητημένης ως λίαν πρωτότυπης] 'διαδρομής' δεν συνιστά 'αφήγηση' -παρά μόνο αν συμπαρασύρει και πείθει- όσο και αν επιχειρεί να κρύψει την αμηχανία αντιπαράθεσης και σύνθεσης των έργων

- οι 'μπιεννάλε' ξεκίνησαν ακριβώς γιά να παρουσιάζουν την καλλιτεχνική παραγωγή των δύο προηγουμένων από κάθε διοργάνωση ετών. συνεπώς, η παρουσία παλαιότερων έργων θα πρέπει να είναι φειδωλή -αν υπάρχει- και να υποστηρίζεται γερά. υποτίθεται ότι τα περιλαμβάνεις επειδή νοιώθεις ότι, π.χ., συνιστούν πυρήνες κρυστάλλωσης των νεότερων, ή διαλέγονται με αυτά, κ.ο.κ. τέτοια σχέση δεν είδα να υποστηρίζεται από την τοποθέτηση των έργων του κεσσανλή, φερ' ειπείν, ή του jarman

- αν είχε λείψει η πολλή θεωρητικολογία των επιμελητών -σε συνεντεύξεις αλλά και στα κείμενά τους- ίσως κι εμείς να περιμέναμε λιγότερα. [δεν θα άλλαζε, βέβαια, τίποτα επί της ουσίας]

άσκοπη, εντέλει, η επιμέρους γκρίνια [για την μπόλικη 'πλάκα' -π.χ. 'the rose' του bernhard willhelm-, γιά την -πολιτικά επικίνδυνη και καλλιτεχνικά κουραστική- σύγχυση μεταξύ πολιτικής και τέχνης -π.χ. κενό δίκτυο-, κ.ά.] θα με ενδιέφερε, ωστόσο, να ακούσω τι σκέφτηκαν γιά την 'destroy athens' όσοι γκρίνιαξαν -και ήταν πολλοί- γιά την 'outlook' του 2004...

Labels:

[festivsmss]

- kali hronia! hronia pola!
- u2! come round 4 tea sometime
- tea! ne! tha ine ena resolution
- tea is not a re-solution; it's an in-fusion

Labels: